آخر ڇا ڪجي؟

ي همٿائڻ ناممڪن آهي)

6- سنڌ ۾ ٻہراڙين توڻي شهرن جي ترقيءَ لاءِ امن لازمي شرط آهي، ان ڪري هنگامي بنيادن تي ڌاڙيلن ۽ دهشتگردن جو خاتمو آڻي امن قائم ٿيڻ گهرجي تہ جيئن ترقياتي ۽ معاشي سرگرميون شروع ٿي سگهن.

7- سنڌ ۾ موجود غير قانوني غير ملڪي سنڌ ۾ امن ۽ ترقي لاءِ مستقل خطرو آهن، انھن مافيائن جي صورت اختيار ڪري ورتي آهي ۽ سنڌ جي سياسي ماحول ۾ منفي اثر شامل ڪيو آهي. جيڪو ڪينسر وانگر پکڙجي ويو آهي. ان ڪري اهڙي ڪارائتي ۽ ضروري حڪمت عملي اختيار ڪئي وڃي جو اهي غير ملڪي سنڌ مان نڪري وڃن.

8- سنڌ جون زمينون، وسيلا ۽ معدني دولت قطعي طور سنڌ جي ملڪيت آهن ۽ اهي ڪنھن بہ اداري، فرد يا ٻئي ملڪ کي هميشه لاءِ وڪڻي نٿيون سگهجن.

9- سنڌ جي اختيار اعليٰ تي فقط سنڌ جي مستقل رهواسين جو حق آهي ۽ سنڌ جي سياسي ۽ معاشي مفادن تي ڪنھن بہ غير سنڌي مفادن جو فيصلو قابل قبول نہ آهي.

10- پاڪستان جي قومي اسيمبليءَ ۾ چئني صوبن جي نمائندگي هڪ جيتري هئڻ گجرجي. 1940ع واري پاڪستان جي بنيادي ٺھراءَ کي حقيقتاً عمل ۾ آندو وڃي تہ جيئن پاڪستان ۾ اهڙي جمهوريت کي رستو ملي جنھن ۾ سڀ قومون پاڻ کي حصيدار سمجهن.

11- سوال وري بہ اهو آهي تہ اسان جي چوڻ تي ”ڪالوني ساز ڏاڍ مڙس“ ايئن ڇو ڪندا ۽ ايئن ڇو ڪرڻ ڏيندا؟ جواب اهو آهي تہ هو ايئن ڪن يا نہ ڪن، سڀ کان پھرين اسان تہ ”نيٺ ڇا ڪجي؟“ واري سوال تي گهٽ ۾ گهٽ انھن نقطن تي هڪراءِ ٿيون ۽ پوءَ انھن تي پير کوڙي بيھون. يقين ڪريو تہ اڌ ڪم پير کوڙي بيھڻ سان ۽ باقي اڌ ڪم حڪمت عمليون ٺاهي انھن تي عمل سان پورو ٿي سگهندو.

مٿي ڏنل يارهن نقطا ڪي حرف آخر نہ آهن، اهي نقطا سڀني جي سوچڻ لاءِ هڪ ڪچو خيال آهن، توهان بہ سوچيو، ان ۾ ترميمون ڪيو، ڪاٽ ڪوٽ ڪيو يا صفا رد ڪري ڪو ٻيو خيال خدا جي خلق آڏو آڻيو! پر ايترو ضرور ياد رکو تہ اهڙا نقطا سامهون آڻيو جنھن تي وڌ کان وڌ ماڻهو هڪراءِ ٿي، پير کوڙي بيھن ۽ حڪمت عمليون جوڙي سگهن.