0000-00-00
داخلا نمبر 1432
عنوان باھه جو واقعو
شاخ ڪراچي ڪوھستان
پڙهيو ويو 7489
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
باھه جو واقعو
سومھڻيءَ ڌاري اسان انور بلوچ جي اوطاق جي وڏي احاطي ۾ داخل ٿي چڪاسين. ميڙو ستل ھو. انور احاطي اندر ھڪ عارضي پر ڏاڍي شوق سان ٺھرايل اوطاق ۾ ويٺل ھو. ھيءَ سندس تمام ذاتي بيٺڪ ھئي.
ھن بيٺڪ جون ديواريون ته سيمنٽ پلستر جون ھيون پر ان جديد مَنَھائين ڇت ۾ ڪام، پڃر، ڪانا ۽ رنگين ڏوريون ڏاڍي نفاست ۽ ڪاريگريءَ سان ٻڌل ھيون. مَنَھن ھيٺان ٻه کٽون چار پنج ڪرسيون. وڏي اسڪرين وارو ٽيليويزن، ريفريجريٽر ۽ ھڪ آفيس ٽيبل پئي ھئي. ٿورو حال احوال ڏيئي وٺي آئون. اتي ئي کٽ تي ليٽي پيس. مانيءَ جو دور ھلي پورو ٿيو ته ھڪدم ننڊ کڻي وئي. ٿڪاوٽ ۽ سياري ۾ ٿـُلھي سَوَڙ ننڊ کي اڃا به گَھِـرو ڪري ڇڏيو.
خبر نه آھي ته سنگت ڪيڏيءَ مھل ٽِڙي پکڙجي وئي. رات جو ڏيڍ وڳي ڌاري عجيب قسم جي ٽڙڪاٽن ۽ تپش جي احساس سان منھنجي اک کلي وئي. ڇت کي باھه وڪوڙي وئي ھئي، ھڪ ڪُنڊ ۾ پيل ريفريجريٽر مان شعلا اٿي رھيا ھئا. مون ھيڏانھن ھو ڏانھن ڏٺو، ڀر واري کٽ تي ھڪ ھمراھه ٿـُلھي سَوَڙ ھيٺان بلڪل بي خبر ننڊ ۾ ھو. مون کيس ڌونڌاڙي اٿاريو.
”ڇا ٿيو ! ڇا ٿيو؟‟ ھي لطف پيرزادو ھو. پوءِ باھه جا اُلا ڏسي وٺي ھَڪلون ڪيائين ... پر ڪو ويجھو ھجي ته جواب ملي يا مدد لاءِ پھچي! وڏي مشڪل سان اسان ٻنھي گڏجي ٽيليويزن، ھنڌ بسترا کٽن سميت ڇڪي ٻاھر ڪيا. لطف وڏي ھمٿ ڪري مٽيءَ جا ٻُڪ ڀريندو ريفريجرٽر کي لڳل باھه اُجھائڻ ۾ لڳي ويو. نيٺ باھه جو زور ختم ٿيو ، پر اُن مھل تائين اوطاق جي ڇت سڙي رک ٿي وئي.
باھه ختم ٿي ته ان جي لڳڻ جو ڪارڻ به نظر آيو. ٿيو ايئن ھو ته جڏھن ھمراھن جي ڪچھري پوري ٿي، تڏھن ڪنھن جوان بتي وِسائڻ بدران عارضي وائرنگ جي ھولڊر ۾ لڳل بلب جي مٿان ٽوال ڏيئي ڇڏيو ھو ته جيئن مَنَھن اندر اونداھي نه رھي ۽ گھڻي روشنيءَ سبب منھنجي ننڊ به ڦٽي. بس ! ڪجھه وقت کان پوءِ بلب جي تپش تي ٽوال کي باھه لڳي وئي، ٽوال جون چڻنگون وڃي ريفريجريٽر ۽ بلب جي تارن کي وچڙيون ۽ پوءِ انھن شعلن وڃي ڇت کي پڪڙيو. مون کي سڄي عمر افسوس رھندو ته انور بلوچ جي انتھائي شوق واري اوطاق کي منھنجي ڪري باھه لڳي، پر انور کي ان ڳالھه جو افسوس ھو ته سندس اوطاق ۾ اسان کي ھڪ خطرناڪ حادثي مان گذرڻو پيو.