بھتر سياسي حڪمت عملي جي ضرورت

دڙ غير سنڌين فيصلو ڪري ورتو آهي تہ بس! سنڌ تي قبضو ڪرڻو آهي. اها سنڌ جي اصل مالڪن جي پاڻ ۾ اڻبڻت ئي آهي، جنھن سبب ڌارين کي سنڌ جي پارليامينٽ ۾ ويھڻ جي ايتري جاءِ ملي وئي آهي، جواهي هاڻ آئين جي سهاري سان سنڌي ماڻهن کي ڀت سان هڻي سگهن ٿا.

آئون 18 آگسٽ کان اهي سڀ مضمون پڙهي رهيو آهيان جن ۾ اسيمبليءَ مان پاس ٿيل ٺھراءَ کي رد ڪيو ويو آهي يا غير قانوني چيو ويو آهي. مون سڀ تاريخون ۽ دليل پڙهيا ۽ قائل ٿيس تہ اهو ئي موقف درست آهي! پر يارو! سوال هي آهي تہ هاڻي شعله زبان رد ۽ هاءِ! هاءِ! سان ڇا ٿيندو؟ ڇا اهي نعرا ٻڌي سنڌ دشمن خوف کان ڏڪندا ۽ سنڌ ڇڏي ڀڄي ويندا؟ اهي نعرا ٻڌي شرمندگيءَ ۾ ڳري ويندڙ سرڪار ۽ اڳواڻ گهڻو اڳ گذاري چڪا آهن. هاڻوڪا اڳواڻ پلاسٽڪي نڪن وارا، ٻوڙا، بي رحم ۽ مفاد پرست آهن ۽ انھن کي توهان ۽ اسان جي حلقن مان کوڙ مير جعفر ۽ مير صادق ملي ويا آهن، جيڪي هر ڀيري ٽڪي ٽڪي جي وزارت تي سنڌ جا مفاد هڪ هڪ ڪري وڪڻي کائي کپائي خوش ٿي رهيا آهن.

متان ان غلط فهميءَ ۾ رهيا آهيو تہ جن سنڌي گدڙن سنڌ کائڻ جي اجازت ڏني آهي، فقط اهي ئي حڪومت ۾ ويھندا آهن يا ويٺل هوندا آهن. ڪافي صاحب اهڙا بہ هوندا آهن جيڪي حڪومت ۽ پارليامينٽ ۾ رهڻ کانسواءِ ئي ڪنھن ٻئي واڪ تي دل گدڙ ڪري ويھي رهندا آهن. پر رخ ايئن ڏيندا آهن ڄڻ اجهو ٿو اسان جو شينھن دشمن تي جهپٽو هڻي! وڏيون گجگوڙون ڪندا آهن اسان جا اهي شينھن! اها ٻي ڳالھہ آهي تہ پالتو ٻليءَ وانگر گهر جا ڪوئا بہ ماري نہ سگهندا آهن. بس! شير شاھہ جا شڪرا گهر جا ڪڪڙ پيا ماريندا. آئون مرڻ ۽ مارائڻ جي ڳالھہ نٿو ڪريان، آئون تہ سنڌي سياستدانن ۽ دانشورن ڏانھن ڪنھن عاليشان حڪمت عمليءَ لاءِ ڏسان ٿو، جنھن تي هلي سنڌ جا ڦرجي ويل حق واسطا سنڌين کي موٽي ملن.... ۽ هي جو ڌارين جي آباديءَ ذريعي سنڌ ۽ سنڌين تي آسمان ڪڙڪيو آهي، ان مان نجات ملي.