تعليمي ماحول هڪ قومي ضرورت

�ر هلايو! جڏهن ڳالهه جراحيءَ تائين پهتي ته رينجرز ۽ پوليس وارا تعليمي ادارن جي دروازن تي بيهاريا ويا ته جيئن تعليمي ماحول سڌري. تعليمي ماحول سڌارڻ لاءِ فقط بندوق بردار فوجي ضروري نه هوندو آهي. ان لاءِ گڏيل خواهش جو هجڻ وڌيڪ ضروري آهي جنهن جو مظاهرو ڪنهن به ڌر ڪو نه ڪيو. ڏوهه ڪهڙي به ڌر جو هجي اسان شاگرد برادريءَ کان پڇڻ چاهينداسين ته آخر توهان ڇا سوچيو آهي؟
انتظاميا تي نظر رکڻ شاگردن جي ذميواري نه آهي. ان ڪم لاءِ ٻيا گهڻا ئي ادارا آهن، آڊٽ آهي، وزارت آهي، سينڊيڪيٽ آهي. شاگرد جو ڪم آهي پنهنجي ذميواري پوري ڪرڻ، پڙهن، ڌيان سان پڙهڻ ۽ پنهنجي شخصيت کي سنوارڻ. ان ئي مقصد سان شاگردن کي هاسٽل ۾ رهائش ملي ٿي. هاسٽل جا پنهنجا قاعدا قانون هوندا آهن جن جي نگراني پرووسٽ ڪندو آهي. پرووسٽ جي پنهنجي ذميواري آهي جيڪا هن کي پوري ڪرڻي آهي. قاعدو ان لاءِ هوندو آهي ته ان تي عمل ڪجي. پرووسٽ جو ڪم هاسٽل جي حد تائين قاعدن تي عمل ڪرائڻ آهي.
ڪالهه سنڌ يونيورسٽيءَ ۾ ڇا ٿيو؟ ان جي تفصيلن ۾ ڇا وڃجي! اڌ رات تائين شاگردن ۽ مهمانن جي اچ وڃ ڇو ٿي ٿئي؟ يونيورسٽيءَ جي ماحول کي ضابطي ۾ آڻڻ لاءِ جيڪڏهن ڪنهن قاعدي تي سختيءَ سان عمل ٿيڻ لڳو آهي ته ان ڪم ۾ خوشيءَ سان تعاون ڪرڻ کپندو هو. جيڪڏهن ڪالهه تائين ڪنهن قاعدي تي عمل ڪو نه ٿي ٿيو ته ان جو مطلب اهو ناهي ته هاڻي به عمل نه ٿئي. شاگردن کي قاعدن جو احترام ڪري تعاون ڪرڻ کپندو هو، اهو خود سنڌ ۽ سنڌ جي تعليمي ماحول جي حق ۾ آهي. البت اهو سڀ انداز ۾ نه ٿيڻ گهرجي جو هڪ چٿر بڻجي وڃي. باغ جي حفاظت لاءِ سپاهيءَ جي مقرري اصولي طور تي غلط آهي. سپاهيءَ جو لانگ بوٽ هڪ ڏينهن گلاب جي ان ئي ٻوٽي کي چيڀاٽي ڇڏيندو آهي، جنهن جي حفاظت لاءِ هن کي مقرر ڪيو ويندو آهي. اهو لانگ بوٽ يونيورسٽيءَ جي در تان هٽي، اهو ضروري آهي پر ان کي هٽائڻ خود شاگردن جي هٿ ۾ آهي. شاگرد پاڻ تي پاڻ ضابطو ڪن، تعليمي ماحول ٺاهين، لانگ بوٽ جيئن آيا آهن تيئن موٽي ويندا.