جنگ بنديءَ جي بدلي ۾ اقتدار جي آڇ

جنگ بنديءَ جي بدلي ۾ اقتدار جي آڇ

”جنگ بنديءَ جي بدلي ۾ اقتدار ۾ شرڪت“ اها آهي هڪ چونڊيل وزيراعظم جي پاران هڪ دهشتگرد تنظيم کي آڇ! جيتوڻيڪ دنيا ۾ ههڙي آڇ جو ڪو مثال گهٽ ملندو ۽ ان آڇ کي ڪنهن به قانون ۾ جائز سڏي ڪو نه سگهبو، پر اها امن لاءِ ”ڦاهو کائڻ“ واري ڳالهه آهي. اها بي ڳالهه آهي ته امن ۽ بدامني جي جنگ ۾ جيڪا ڌر سڀ کان وڌيڪ متاثر ٿي رهي آهي، ان کي ڳالهين کان ٻاهر رکيو ويو آهي. شايد اهو ٺيڪ به ٿيو، ڇاڪاڻ ته اصل ڌر ان ٺاهه سان پاڻ کي ٻڌل ڪو نه سجهندي، جهڙي طرح سان ڌاڙي ۾ شرڪت لاءِ ڪن ماڻهن جي وچ ۾ ٿيل ٺاهه کي ڪا به قانون حيثيت نه هوندي آهي، ان طرح ڌرتيءَ جي وارثن کي جدا بيهاري پاڻ م معاملا طئه ڪرڻ کي مالڪ قبول ڪن يا نه ڪن، هاڻي سندن اختيار ۾ آهي.
مذاڪراتي ٽيم جو اڳواڻ اجمل دهلوي هن موقعي تي چوي ٿو ته “قربانين جو ثمر ملڻ جو وقت اچي ويو آهي.“ ڪهڙيون قربانيون؟ شايد کيس تنظيم جي مارجي ويل دهشتگردن جو ڏک آهي. ڇا هن کي سنڌين، پنجابين، پٺاڻن ۽ قانون نافظ ڪندڙ ماڻهن جي موت تي ڏک آهي؟ انهن ماڻهن جي موت تي ايم ڪيو ايم ڪڏهن به سوڳ نه ملهايو. هنن فقط نامي گرامي دهشتگردن جي موت جو سوڳ ملهايو آهي. اها رڪارڊ جي ڳالهه آهي. جيڪڏهن اجمل دهلوي سڀني موتن تي ڏکويل آهي ته کيس گذارش آهي ته هو پنهنجي ڏکن جي لسٽ مان غير ايم ڪيو ايمي ماڻهن کي ڪڍي ڇڏي، ڇاڪاڻ ته اهي ايم ڪيو ايم جي ڪلاشنڪوفن سان قتل ٿيل آهن ۽ پر امن شهري واڳونءَ وارا ڳوڙها ڳاڙيندڙن کي پنهنجي ڏک ۾ شريڪ ٿيڻ جي اجازت نٿا ڏين.
حڪومت هاڻي ايم ڪيو ايم کي اقتدار ۾ شريڪ ٿيڻ جو رستو آڇيو آهي. ايم ڪيو ايم کي هڪ ڀيرو ٻيهر مبارڪ هجي ته اها دهشتگرديءَ ذريعي طاقت مچائي، حڪومت کي هڪ ڀيرو ٻيهر جهڪائڻ ۾ ڪامياب ٿي وئي آهي.... پر پُر امن ماڻهو لکي ڏيڻ لاءِ تيار آهن ته ايم ڪيو ايم اتي ماٺ نه ڪندي. اها ڪڏهن به امن قائم نه ڪندي. اها دعويٰ محض دعويٰ نه اهي، ان جي پويان ايم ڪيو ايم سان ٻن حڪومتن جا اقتدار ۾ شرڪت جا ٺاهه آهن. ايم ڪيو ايم چوي ٿي ته ان کي اقتدار ۾ نه، ڪراچيءَ جي مسئلن جي حل ۾ دلچسپي آهي. ڪراچيءَ مان هنن جي مراد اها ڪراچي نه آهي، جيڪا اسان ۽ توهان کي نظر اچي ٿي. سندن تصور ۾ موجوده ڪراچي اها ئي آهي جنهن کي ٻين اکرن ۾ ايم ڪيو ايم (الطاف) جو مفاد چئي سگهجي ٿو، ڇاڪاڻ ته سندن خيال ۾ ”عوام“ به الطاف آهي، ايم ڪيو ايم به الطاف آهي، ”مهاجر“ به الطاف آهي ۽ ”ڪراچي“ به الطاف آهي. الطاف حسين کان پوءِ سندس مشير، وزير ۽ گهاتڪ آرمي آهي، جيڪڏهن انهن جا مفاد مطمئن آهن ته پوءِ ”ڪراچي“ ۽ ”مهاجرن“ جا مفاد به مطمئن سمجهڻ گهرجن.
حڪومت ”ڪجهه ڏيو ۽ ڪجهه وٺو!“ جي اصول تي ڳالهيون اڳتي وڌايون آهن ۽ ”جنگ بندي“ جو لفظ استعمال ڪري ڇهن مهينن لاءِ امن گهريو ويو آهي. حڪومتي ڌر جو ڳالهين ۾ عيوضي اين ڊي خان چوي ٿو ته ”ٻورين ۾ لاش ملڻ جو سلسلو بند ٿيڻ گهرجي!“ حڪومت سمجهي ٿي ته اها ايم ڪيو ايم کي موقعو ڏئي رهي آهي ۽ ايم ڪيو ايم سمجهي ٿي ته حڪومت کي موقعو ڏئي رهي آهي، پر ٻنهي سوچ غلط آهي، ٻنهي کي ڪا ٽين ڌر موقعو ڏيئي رهي آهي. ٽنهي کانپوءِ چوٿين ڌر في الحال ته خاموشيءَ سان تماشو ڏسي رهي آهي. اها چوٿين ڌر شينهن شير خدا جو ”عوام“ آهي، جنهن کي يا ته ڪاوڙ نه ايندي آهي، پر جڏهن مڇرجي پوندو آهي ته پوءِ.... اهو جنهن ڏينهن تي هن ناٽڪ مان بيزار ٿي ويو سڀ ڪجهه ڊاهي ناس ڪري پنهنجي مٿي جو سور ختم ڪري ڇڏيندو.
ڏُنگــَرَ! ڏُکــويِنِ کــي، دلاسـا ڏجَــنِ،
گهڻو پُڇِجي تَنِ کي، جَنِ وٽان هوتَ وڃنِ،
تـون ڪِـنءَ سندا تَنِ، پِهڻَ! پيرَ ڏکوئيِين؟
شاهه عبداللطيف ڀٽائي