جڏهن لفظن جي پويان ڪو ماڻهو آهي!

� قائل آهيان تہ ڪنھن بہ قسم جي فوجي راڄ کان انڌي منڊي جمهوريت ڀلي هوندي آهي. پر هاڻي جڏهن فوجي صاحب ڇاتي ٺوڪي اڳتي آيا آهن. تہ اسان حقيقي جمهوريت کان بہ وڌيڪ ڏيئي سگهون ٿا تہ پوءِ جي بسم الله! ڇو تہ حڪومت جون واڳون توهان جي هٿن ۾ آهن، عوام کي ڪجھہ ڏيو تہ وزن جي خبر پوي. فقط دعوا، دهمان، ميان يار محمد ڪلهوڙي وارو ڏنڊو، ٽيڪس، مهانگائي، اوڙي پاڙي سان دشمنيون ۽ شهرين جون بي عزتيون مسئلي جو حل نہ آهن.

جناب! توهان کي اهو بہ عرض ڪندو هلان تہ توهان جا پنھنجا ادارا توهان کي جيڪا بہ رپورٽ ڏين. سا ضرور پڙهو. پر مهرباني ڪري سنڌي اخبارون بہ پڙهو. ڇاڪاڻ تہ اهي توهان کي حالتن جو اصل روپ ڏيکارينديون. حالتون اتي وڃي بيٺيون آهن، جو ماڻهو ڌاڙن ۽ آپگهاتن جي لاڙن ۾ وٺجي ويا آهن. خدا خير ڪري، جڏهن اهڙي نوبت ايندي آهي. تڏهن الائجي ڇا ڇا ٿي سگهندو آهي، ڇا ڪشمير کان سريلنڪا تائين جا واقعا نشرياتي ادارن کان لڪل آهن؟