2020-11-06
داخلا نمبر 1281
عنوان خواب ۽ خيال
شاخ بدر ابڙو
پڙهيو ويو 2211
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
ر نه ڏِس!
•
گوتم ٻڌ چيو، ”جنهن مهل اسان کي ڪاوڙ ٿي اچي، اسان سچائيءَ جي بدران پنهنجي ذات لاءِ وڙهڻ ٿا لڳون!“ ها گوتم ! ڪاوڙ وحشي بگهڙ آهي، وحشت ۾ بگهڙ کي فقط چڪ ئي سُجهندا آهن، تڏهن هو وات ڦاڙي ڊوڙندو آهي.
•
آسمان تي اوڀر، اولهه، يا اتر ڏکڻ جي ڪا به تفريق ڪونهي، ماڻهن پنهنجي سوچ موجب، پنهنجا رخ پاڻ مقرر ڪيا آهن، ۽ پوءِ انهن کي سچ سمجهڻ شروع ڪيو آهي.
•
جيڪي آهي، ماڻهوءَ جي مٿي ۾ آهي. ڪو ٻيو سندس دشمن ڪونه آهي. ماڻهو پنهنجي لاءِ چڱي مَٺي واٽ پاڻ چونڊي ٿو. بس! چڱي واٽ شايد ٿوري ڏکي آهي.
•
هزار جنگيون کٽڻ کان بهتر آهي ته پنهنجو پاڻ کي فتح ڪجي، اها فتح توهان کان ڪو به شيطان يا فرشتو ڦُري نه سگهندو.
•
منزل ماڻڻ کان بهتر، صحيح رخ ۾ پنڌ ڪرڻ آهي.
•
جيئن ڏيئو باهه کان سواءِ ٻري نٿو سگهي، ماڻهو روحاني جوت کان سواءِ ڇا جيئندو؟
•
جيئن زمين مان خزانا نڪرن ٿا، تيئن ڀاڳ چڱاين مان ڦُٽي ٿو، ۽ ڏاهپ پاڪ مَن مان ڦُٽي ٿي. ڪاڪ محل ۾ واٽ ڳولڻ لاءِ ڏاهپ ۽ ڀاڳ جي رهنمائي گهرجي.
•
اسان کي ٻيو ڪوبه شخص ڪونه ٿو بچائي، پر پنهنجو پاڻ کي بچائڻو آهي. اسان کي پنهنجي واٽ تي هلڻ کپي. خطري کان ڊڄي پنڌ ته ڪونه ڇڏبو!
•
جيئن جوالا مکي اندر مان آڳ اوڳاڇيندو آهي، تيئن اَمن به اندر مان ٻاهر ايندو آهي. تون امن لاءِ گهٽين ۾ بندوقون کڻي نه ڊوڙ!
•
جڏهن اگهاڙا پير ڌرتيءَ کي ڇُهن ٿا ۽ تون پيرين اگهاڙي ڌرتيءَ جي تيرٿن جي ياترا ڪرين ٿو، تڏهن ماڻهوءَ جو ڌرتيءَ سان رشتو مضبوط ٿئي ٿو. تون پير ۾ جُتي وجهي ڌرتيءَ سان رشتو ٽوڙي ته سگهين ٿو، پر ڌرتي توکي اَن ۽ جَل ڏيئي پنهنجو ڌرم نڀائيندي رهندي.
•
من ئي سڀڪجهه آهي، جيڪو من ۾ آهي، اهو ئي تون آهين. چئهَ تون ڇا ٿيڻ چاهين ٿو؟
•
ڀاڳ به سُرن وانگر ڪٺو هوندو آهي، سٺائي اڪيلي نه ايندي آهي. محبوب ايندو ته ان سان سموريون ڀلايون به اينديون!
•
ڪاهِلي موت ڏانهن وٺي ويندڙ وِچين واٽ آهي.ڪِرت زندگيءَ جو رستو آهي، جيڪو ڪاهل آهي سو، مورک آهي، ۽ جيڪو ڪِرت سان آهي سو، ڏاهو ۽ ڌِياني آهي.
•
توکي تنهنجي ڪاوڙ تي سزا نه ملندي، پر تنهنجي ڪاوڙ توکي سزا ڏيندي.
•
نوجوان! ڦُڙِيءَ ڦُڙِيءَ تلاءُ ٿئي ٿو، ۽ ڳئونءَ جي ٿڻن ۾ کير پهرن ۾ پوي ٿو. روح جي ترقيءَ لاءِ ڪو انقلابي طريقو اڃا تائين ايجاد ڪونه ٿيو آهي.
•
هر ڳالهه سارڻ، هر ڳالهه وِسارڻ آهي. درويش! در در دوستيءَ جي ويوه چڪر مان نڪري آءُ.
•
تنهنجي ذميواري اها آهي ته تون پنهنجي لاءِ ڪم ڳول ۽ پوءِ پاڻ کي ان لاءِ ارپي ڇڏ
•
اي چاڻڪيه تون چوين ٿو ته ”پڪ ڪرڻ لاءِ شڪ ڪرڻ ضروري آهي! پر هو گوتم ٻُڌ چوي ٿو ته ”شڪ کان وڌيڪ ڀوائتي شئ ٻي آهي ئي ڪونه، اهو هڪ اهڙو زهر آهي جيڪو مضبوط دوستيون ٽوڙي ڇڏي ٿو، قريب ترين تعلق ختم ڪري ڇڏي ٿو. اهو هڪ اهڙو ڪنڊو آهي، جيڪو دل ۾ چُڀندو رهي ٿو، ۽ تلوار وانگر وڍي ٿو.“
تون ئي چئه، آئون ڪنهنجي ڳالهه کي وزن ڏيان؟
•
جيڪڏهن تون سج ۽ چنڊ کي لِڪائي نٿوسگهين ته پوءِ تون سچ کي به لڪائي ڪونه سگهندين جيڪو انهن کان به وڏو آهي.
•
توکي ڇا کپي؟ پنهنجي لاءِ صحت، ڪٽنب لاءِ سچي خوشي ۽ سڀني لاءِ امن. توکي سڀڪجهه ملندو پر، سڀ کان پهرين پنهنجي من کي ضابطي ۾ آڻ. جنهن شخص پنهنجي من کي ضابطي ۾ آندو، هو اندروني شعور جي مارڳ تي هلي پيو. اندروني شعور ڏاهپ ۽ گُڻ جو وڻ آهي جنهن ۾ اهو ڦَل لڳي ٿو جيڪو توکي کپي.
•
پٿر جي ڪهڙي حيثيت آهي؟ ڪبير چيو، ”جيڪڏهن پٿر پوڄڻ سان هَري ملي ته پوءِ آئون جيڪر پهاڙ وڃي پوڄيان!“ هر پٿر ۾ هَرِي ڪونهي، پر هَرِيءَ جي مرضي آهي ته هو ڪهڙي به پٿر مان ڏيکاري ڏئي. هو چاهي ته هر پٿر مان ڏيکاري ڏيئي سگهي ٿو. ها! پوڄاريءَ کي به طاقت آهي، ته هر پٿر ۾ هَرِيءَ کي ڏسي سگهي، هَرِيءَ کي ڏسڻ ۽ هَرِيءَ جو ملڻ ٻه جدا ڳالهيون آهن.
تون مسجد ۽ مندر کي پاڪ صاف ڇوٿو رکين؟ ڇو ته سچ پاڪائي پسند آهي، ته پوءِ تون پنهنجو بُت به صاف رک، جنهن ۾ اها دل آهي جنهن کي خدا جو گهر چون ٿا. جسم صحتمند هوندو ته ذهن کي به مضبوط ۽ صاف رکي سگهبو. ذهن مضبوط هوندو ته بندو ڌيان مرڪوز ڪري سگهندو. ڌيان مڪمل هوندو ته مَن اسٿان جي مورتي پاڻهي اچي، ٺهي ٺُڪي ويهندي.
•
تون روحاني ترقيءَ جي واٽ پيو پڇين، ته ٻُڌ! جيڪڏهن تون پنهنجي وجود مان چِڙ ۽ ڪاوڙ ڪڍي ڦِٽي ڪري سگهين ٿو ته پوءِ هڪ ڏينهن ايندو جڏهن تون روحاني سڪون سان سرشار هوندين. ياد رک! ڪروڌ ۾ ڏنل تنهنجو هڪ پاراتو تنهنجي سڄي تپسيا کي ايئن ساڙي ناس ڪري ڇڏيندو جيئن باهه پڪل پوک کي ساڙي ناس ڪري ڇڏيندي آهي. ساڳي طرح تنهنجي ٻاجهه، جيئن تون ٻين تي ڪندين، تيئن توتي به ڇپر ڇانوَ ٿيندي.
•
تون ڪنهن وڏي حساب ڪتاب ۾ مصروف ٿو لڳين. تنهنجي هڪ پاسي پڙهيل تسبيحن جو حساب لکيو پيو آهي، ته ٻئي پاسي ڪيلڪيوليٽر ۽ کاتا کليا پيا آهن. تون دين ۽ دنيا ۾ ڪيل عملن جي جوڙ ڪٽ ۾ رُڌل آهين. تون ڪيتري ڳڻپ ڪري سگهندين؟تون هر شئ جي وچ ۾ آهين، ۽ هر شئ جي هر پاسي بي انت گهڻائي آهي. تون ته ڳڻپ ۾ ئي کپي ويندين، ٻي ڪهڙي ڪِرت ڪندين؟
•
وحدت صرف ظاهري ٻيائيءَ سان آهي، وحدت خود ۽ وحدت جو خيال اڳي ئي ٻه آهن.
•
گوتم ٻُڌ چيو، ”هر ماڻهو پنهنجي سوچ مطابق بدلجي ويندو آهي، انسان پنهنجين سوچن موجب روپ وٺندو آهي. جيڪي ماڻهو پاڪ دل ۽ صاف ذهن هئا ۽ وقت سان سڀاءَ سارو روپ ورتائون، هاڻي جڏهن به ڳالهائيندا آهن يا ڪو ڪم ڪندا آهن، ته خلق کي خوشي ڏيندا آهن، ۽ خوشي پاڇي جيان سندن پويان پويان ايندي آهي“ اي وڏا فقير! تون ٺيڪ ٿو چوين، مون سائين ابراهيم جويو ڏٺو آهي.
سائين تون ٺيڪ ٿو چوين، ”هڪ ڏيئي مان هزارين ڏيئا ٻاربا، ته به ڏيئي جي عمر ڪونه گهٽبي.“
•
تون