2020-11-05
داخلا نمبر 1137
عنوان دهشتگردي-اولهه جو تحفو
شاخ ڪشالو ڪيچ ڏي: ايڊيٽوريل-1روزاني برسات ڪراچي
پڙهيو ويو 1238
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
دهشتگردي-اولهه جو تحفو
”اوڀر جي ڌيءَ“ جي هڪ صفت آهي ته هوءَ پاڻ کان ڏاڍن کي منهن تي سچ چئي ٿي ڏئي. ڪو ته آهي جيڪو جرئت جو مظاهرو ڪري دهشتگردن کي ”بزدل ڪوئا“ سڏي ٿو. هن کان اڳ ته ڪنهن به اڳواڻ دهشتگردن لاءِ اهڙو شديد لفظ استعمال نه ڪيو هو. اڳي ”نامعلوم نوجوان“ فائرنگ ڪندا هئا، دهشتگردن لاءِ لفظ ”دهشتگرد“ بعد ۾ استعمال ٿيڻ لڳو. اوڀر جي ڌيءَ هڪ ڀيرو ٻيهر اولهه ملڪن تي جرئت سان الزام هنيو آهي ته اهي ئي اصل ۾ اسلامي ملڪن ۾ دهشتگردن جي حمايت ڪندا رهيا آهن.
ٿي سگهي ٿو ته يورپ ۽ آمريڪا جي شهرين لا اڇا ڇرڪ جهڙي ڳالهه هجي ته پر ٻي جنگ عظيم کانپوءِ آمريڪا ۽ يورپ پنهنجيون جنگيون ايشيا ۾ وڙهڻ جون جيڪي رٿون رٿيون، اهي هاڻي سرد جنگ کانپوءِ زهريلا ڦل ڏئي رهيون آهن. سرمائيدار دنيا هٿان سوشلسٽ دنيا جي پسپائيءَ ۾ افغانستان جو وڏو ڪردار آهي. سوويت يونين ته ٽڪر ٽڪر ٿي ويو پر اهي ويڙهاڪ جٿا ته ساڳي طاقت سان موجود آهن، جيڪي افغانستان ۾ ”ڪفر“ سان وڙهي رهيا هئا! افغانين کي ”ڪفر“ سان ٽڪرايو به اولهه جي دنيا ۽ هاڻي جڏهن انهن جي ئي خلاف اهي افغاني، پٺاڻ، مصري، صومالي ۽ يمني مجاهد بندوقن جو رخ ڦيرائي بيهي رهيا آهن ته ڪو انهن کي ڇا ڪري؟
جڏهن افغان روس جنگ هلي رهي هئي تڏهن هٿيار زمين مان ڦٽندا هئا ۽ آسمان مان لهندا هئا. هاڻي به اهي هٿيار اتي موجود آهن ۽ ”ڪفر“ خلاف جهاد لاءِ تيار ڪيل مجاهد ”آخري فتح“ تائين (جيڪا خود کين به خبر ناهي ته ڪيستائين هلندي ۽ منزل ڇا آهي) هٿيار استعمال ڪرڻ ۽ وڙهڻ جوا ارادو رکن ٿا. سچي ڳالهه ته اها آهي ته اولهه جي سرمائيدار دنيا پنهنجيون واپاري منڊيون وڌائڻ لاءِ ايشيا کي ، خاص ڪري اسلامي دنيا کي بارود جي باهه ۾ اڇلائي ڇڏيو آهي ۽ مجاهدن جا ڪمانڊر اها ڳالهه سمجهڻ کانسواءِ ان بارودي باهه کي اڃا تکو ڪندا پيا اچن! تجربو چوي ٿو ته ”جنهن جي هٿ ۾ بندوق اچي ويندي آهي ان جي مٿي مان امن جو پکي آکيرو ڇڏي اڏامي ويندو آهي.“
افغان مجاهد يا افغانستان ۾ جهاد ڪندڙ ٻيا غير ملڪي مسلمان ڪو آمريڪا يا يورپ جي سهڻن زلفن جي دام ۾ گرفتار ٿي روس جي خلاف ڪو نه وڙهيا هئا، کين قائل ڪيو ويو هو ته هو ”اسلامي افغانستان“ جي قيام لاءِ وڙهن جنهن لاءِ هٿيارن جي مدد آمريڪا ۽ يورپ مان ايندي. پوءِ ايئن ئي ٿيو. هاڻي اولهه جي دنيا اهو ڪيئن ٿي سمجهي ته مجاهد هٿيار ڦٽا ڪري ڇڏيندا ۽ سندن چوڻ تي قيامت تائين پالتو جانورن جيان هلندا. هاڻي اهي ڇڙواڳ گروهه نه رڳوڪٻئي تي گولا وسائي رهيا آهن پر شايد سندن اها به خواهش آهي ته اهي افغانستان تي آخري ۽ مڪمل قبصو ڪري سڀاڻي ”اسلامي انقلاب“ ايڪسپورٽ ڪرڻ به شروع ڪن.
تخريب جو تصور اسلام ۾ ته ڪونهي ۽ نه وري تخريب جو عمل انسان جي حق ۾ آهي. ان سوال تي سڄي دنيا هڪراءِ ٿي چڪي آهي، ان ڪري اها ڳالهه ورجائڻ مان ڪو به لاڀ نه آهي. بس! هاڻي ته اهميت ان سوال کي آهي ته بوتل مان ڪڍيل ان جن کي ٻيهر بوتل ۾ ڪيئن ۽ ڪير آڻيندو ۽ ”تهه و بالا“ ڪرڻ جي راند اسان جا مذهبي اڳواڻ ڪيترو وقت جاري رکندا؟