زرعي شعبي کي سهوليتون ۽ ضمانتون ڪير ڏيندو؟

مارڪيٽ جو دلال ٽريڊرز سان ٻڌل آهن، جيڪي روز جا گراهڪ آهن. آبادگار تہ سال ۾ ٻہ ڀيرا مال کڻي ويندو، مڇيءَ وارو سال ۾ هڪ ڀيرو ويندو واپاري تہ روز پيا وڃن ۽ مارڪيٽون بہ روز پيون لڳن! خام مال جو اگھہ آڙهتي ۽ دلال ۽ ٽريڊر جي هٿ ۾ آهي. آبادگار جيڪو Perishable کڻي وڃي ٿو، سو نيٺ ڇا ڪندو؟ مجبوريءَ وچان هٿ مهٽيندو ”الله جيڪي ڏنو،“ سو کڻي موٽي ايندو!

مٿان وري سياسي واپارين جي حڪومت! سا بہ آءِ ايم ايف جي مقروض ۽ ايٽمي ڌماڪن جو جواب ڏيڻ لاءِ مجبور! امدادون ڏيندڙ جپان جھڙا ملڪ تہ پھرين ڏينھن هٿ ڪڍي ويا، مٿان وري غوري ۽ شاهين اڏاڻا تہ پاڪستان جي حوالي سان ماڳهي مراقبي ۾ هليا ويا. چيائون، ”هي ملڪ سيڙپڪاريءَ لاءِ قطعي محفوظ ڪو نہ آهي. سو، سڄو بار ٿوڻين تي اچي پيو آهي ۽ آبادگار تي بہ اضافي ٽيڪس مڙهجي ويو آهي.

دوستو! ڪراچيءَ جي هڪ ننڍي سپر مارڪيٽ هڪ سال ۾ 15 کان 24 لک رپيا ڪمائي ٿي، يعني اٽڪل هڪ لک ڏيڍ خرچ لٿي پٿي بچائي ٿي. ڇا تہ ان وٽ حساب آهي تہ هڪ آبادگار جيڪو 100 ايڪڙن تي ڪمند پوکي ٿو خرچ لٿي پٿي هڪ سال ۾ ڪيترو بچائي سگهي ٿو؟ ايترو ئي يعني 15 کان 20 لک وڌ ۾ وڌ، اهو هڪ سال جو انتظار ۽ ڪاڙهي ۾ پورهيو، قسمت جو چڪر ۽ وحشت ڀرئي رشوتي، تپيداري ۽ صوبيداري سماج جون ضرورتون جدا، سپر مارڪيٽ جو مالڪ روز جو ڪيش روز کڻي ٿو ۽ مال اوڌر تي کڻي ٿو. چوري ۽ باھہ جي صورت ۾ انشورنس جون ضمانتون بہ حاصل ڪري سگهي ٿو.

دڪاندار سيلز ٽيڪس تي هڙتالون تہ ڪرائي سگهي ٿو، آبادگار ڇا ڪندو؟ جنھن تي مختيارڪار جا وارنٽ ۽ سمن اچيو پون! رساين جو حصو جدا آهي. اسان جي خواهش آهي تہ حڪومت بہادر ڪراچيءَ جي هڪ ننڍي سپر مارڪيٽ جيتري دڪاندار جي آمدني ۽ جوکم سان گڏ هڪ سئو ايڪڙن جي آبادگار جي مجبورين ۽ جوکم کي نظر ۾ رکي آبادگار کي پاڻي، ٻج، ڀاڻ ۽ ٽيڪسن ۾ رعايتون ڏئي ۽ مارڪيٽ کي آبادگار جي حق ۾ محفوظ رکائي تہ جيئن شهر جي صنعتن لاءِ زرعي خام مال پيدا ڪرڻ وارا بہ ڪشادي دل ۽ حوصلي سان روزگار ڪري سگهن. هتي آئون واضح ڪندو هلان تہ مون هتي ڪمند جي آبادگارن جو ذڪر ڪيو آهي جيڪو قدرت جي حوالي سان گهٽ ۾ گهٽ جوکم کڻي ٿو ۽ ان فصل کي ”ڪيش ڪراپ“ چيو وڃي ٿو.