ابڙو اڪيڊمي Abro Academy
2020-11-06
داخلا نمبر 1147
عنوان عالمي ادبي ڪانفرنس ڇا ڏنو؟
شاخ پنهونءَ ڪارڻ پَٻ ۾: ايڊيٽوريل-2 روزاني برسات ڪراچي
پڙهيو ويو 1142
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
پر آزاد رياستن جي اديبن جو روسي اديبن ڏانهن رويو اهڙو ئي هو جهڙو بنگالي ليکڪا پروفيسر سلطانه زمان جو پاڪستانين ڏانهن. بنگالي ليکڪا جو لهجو ڪجهه وڌيڪ ئي چڀندڙ هو جڏهن ته روس کان آزادي ورتل اديب روسين کان ڪجهه اهڙي طرح ”بيزار ۽ لا تعلق“ ٿي ڏٺا ڄڻ چئي رهيا هجن ته ”انهن جو ذڪر نه ڪيو، اسان هاڻي انهن کان جند ڇڏائي چڪا آهيون!“
تاريخ جو ڦيٿو بيهندو نه آهي، اهي جذبا ۽ رويا مستقبل ۾ آزاد ٿيندڙ ٻين قومن جا به ٿي سگهن ٿا. وقت گذري ويندو آهي پر ڳالهيون رهجي وينديون آهن، زخم ڇٽي ويندا آهن پر زخمن جا نشان جسم ۽ روح تي هميشه لاءِ رهجي ويندا آهن ۽ جڏهن جڏهن انهننشانن تي نظر پوندي آهي تڏهن تڏهن ڦٽ اکلي پوندا آهن، اهو ئي ڪجهه بنگالي ليکڪا سان ٿيو، اهو ئي ڪجهه، آذربائيجان، ڪراخستان، ڪرغيزستان، تاجڪستان، ترڪمانستان ۽ اوزبيڪستان جي ليکڪن سان ٿيو ۽ خدا ڄاڻي ته مستقبل ۾ ڪهڙي ڪهڙي قوم سان ٿيندو.
جڏهن به اسلام آباد واري هن ڪانفرنس جو حوالو ايندو، ان کي انهن لفظن ۾ ياد ڪيو ويندو ته پاڪستان جي تاريخ ۾ اها چڱي ڳالهه ٿي پر ڪيڏو نه چڱو ٿئي ته اها ڪانفرنس محض هڪ ”سياسي حاصلات“ طور ڳائڻ بدران حقيقي معنيٰ ۾ عالمي امن لاءِ اديبن پاران بنياد بنائي وڃي! فقط بنياد رکي وساري ڇڏڻ ۽ عمارت جي اڏاوت نه ڪرڻ کي اجائي خرچ ۽ محنت کانسواءِ ٻيو ڇا چئي سگهبو!