لکمير ڪافر ۽ حضرت علي سائين

لکمير ڪافر ۽ حضرت علي سائين
”سائين! اهو ڪافرن جو دور هو، ڪافرن جا وڏا مال پيل هئا.“
”ڪافرن وٽ ڪهڙا مال هئا، پراڻن دڙن ۾ رڳو ڀڳل ٺڪر ڇڏي ويا آهن.“ مون چيو.
”ڇا جو سائين! وڏا مال هئن“ همراهه جوش ۾ اچي ويو، ”هي لکمير ڪافر سڏجي ٿو ... ٽي لک تي تڙ ڪندو هو، روزانو، شام جو ... معنيٰ ٽي لَک جي دولت تي تڙ ڪندو هو ... هي علائقو ان جو هو، لکمير ڪافر جو، هتي رڳو ڪافر هئا. باقي! هيءَ ته ماڙي هئس نه ... هتي کوهه هئس، پنج سئو ڄڻا ان جو ٻوڪو ڇڪيندا هئا.“ ھن لکمير جي ماڙي ڏانهن اشارو ڪيو.
”هتي اهو کوهه آهي؟ ڇا هي نئينگ وارو؟“ مون خاطريءَ لاءِ پڇيو.
”هائو آهي! ياعليءَ جي نالي سان چشمو ڦاٽل آهي“. ھن به نئنگ واري چشمي ڏانهن اشارو ڪيو.
”ها! نئينگ وارو، اهو لکمير جو کوهه هو ... پوءِ علي سائينءَ هن (لکمير ڪافر) وٽ آيو آهي ۽ هن وٽ باقاعدي مزوري ڪئي آ ... علي سائينءَ مزوري ڪئي پر لِڪ ۾، اها ڪنهن کي به خبر ڪونه هئي ... ھڪ ڏينهن هن وٽ ھڪ سوالي آيو ته سائين منهنجو پٽ غريبي لکمير وٽ مزدوري ۾ قيد ٿيل آ... اھو يا ته مونکي ڇڏائي ڏيو يا مونکي پئسا ڏيو ڇو ته پئسا مون وٽ ناهن. پوءِ مالڪن (حضرت عليِ سائين) چيو ته آئون توسان گڏجي ٿو هلان. پر منهنجو هنن (ڪافرن) کي ٻڌائجانءِ نه، باقي ان (تنهنجي پٽ جي) جڳهه تي مان ڪم ڪيان ٿو. پوءِ علي سائين هتي آيو آهي ۽ (لکمير شرط ۾ چيو ) بربر ندي (نئه) جيڪا ماڻهو ٻوڙيندي هئي، مونکي بند ڪري ڏي ... ازدها بلا روزانو شهر مان ماڻهو کائيندي هئي، اها به مونکي ماري ڏي ! چيائين (علي سائين چيو) اها به ماري ڏيندو سانءِ. چيائين (ڪافر چيو) ته علي سائين به مونکي زنده بند ڪري آڻي ڏي. چيائين (علي سائينءَ چيو) تنهنجا ٽيئي سوال مان پورا ڪندس تون اهي 500 ماڻهو ڇڏ، مان اڪيلو (ٻوڪو) ڇڪيندس. پوءِ سائين اتان اڪيلو ٻوڪو ڇڪيندو هو، پوءِ اهو پاڻي لکمير جي شهر تائين ايندو هو. اڃا تائين ان دور جي جا ناليءَ ڪٿي ڪٿي ان ڇپ تي نشان آهن.
”لکمير بادشاهه ڇا ڪندو هو؟ وهنجندو هو.“ انور چرچي ۾ پڇيو.
”ها سائين! لک تي تڙ ڪندو هو ... پوءِ مولا عليءَ اها بربر ندي وڃي بند ڪئي آ، ۽ اها ازدها بلا ماري آ“ هڪ مواليءَ چيو.
” اها بربر ندي ڪٿي آهي؟“ مون پڇيو ته متان هو ڪنهن وڏي گبر بند ڏانهن اشارو ڪري!
”اها به سائين هيءَ ئي آ نه! اها به کيرٿر مان اتان نڪري ٿي ... بربر ندي اها ئي اٿوَ (نئينگ واري نئه)“ فقير چيو.
” لاهوتين جي رستي ۾ نوري مائيءَ جو جيڪو تڙ (نور واهي) آهي، جتان قلندر جي ميلي کانپوءِ لاهوتي نورانيءَ ڏي پيادل ويندا آهن، ان کي هوڏانهن کيرٿر ۽ هيڏانهن ڀت جبل اچي ٿو، بربر ندي اتان ئي مٿان لهي ٿي، اهو پاڻي بند ٿيل آهي.“ فقير بربر نديءَ جي نشاندهي ڪئي.
”اهو پاڻي ڇا ۾ ٿو پوي؟“ مون پڇيو.
منڇر ڍنڍ ۾.
”اهو پاڻي ڪهڙي هنڌ تي بند ٿيل آهي؟“ مون ٻيو سوال ڪيو.
”اها خبر نٿي پوي، مٿان ڇپن سان بند آهي، خبر ناهي ڪٿي ٺاهيائين!“ فقير سوچ ۾ پئجي ويو.
”مٿان بند آ، ڇپن سان يا قدرتي؟“
”هي قدرتي بند آ ڪرامت سان!“
”هيٺان وهي ٿي؟“
”اتي تلاءُ ٺهيل آ وڏو، اتي هيترا هيترا فِتورا ملندا، ڀت جبل جي مٿان جيڪي سمنڊ مان ملند اآهن ... بربر ندي ڀت جبل جي اولهه ۾ آهي اوڀر کان ڀت اچي ويس پريان کيرٿر اٿس.“ فقير چيو، ۽ نشاني ڏني ته ان هنڌ تي سپن ۽ ڪوڏن جا پنڊ پهڻ ملن ٿا.