0000-00-00
داخلا نمبر 1785
عنوان مـھـربـانـي
شاخ پشو پاشا
پڙهيو ويو 5600
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
َ جا تہ ڦَـر ئي ناهن. شيطان جا ڇاڙتا!
اها ميري گدلي فقيرياڻي ڦيرو ڏيئي، اچي اسان جي اڳيان بيٺي، ”بابُـو صاحب پيسو!“ مار پويس چڱي ٺاهوڪڙي هئي! آواز تہ ڪھڙو هئس! سانوري پر سندس وڏيون ڪاريون اکيون ڏاڍيون وڻندڙ هيون. پِنبڙ تہ غضب جا هئس. ڪيئن نہ پئي انهن کي هيٺ مٿي ڪيائين.
جواني سندس انگ انگ ۾ پئي ڦٿڪي، سندس ميرا لِڱ ڪيڏا نہ چڱا هئا. وات ۾ پاڻي ڀرجي ٿي آيو. سندس ٻار مون کي اصل نہ وڻيو. ڪِنو گدلو. ڌٻي جھڙي شڪل، چَپ ڊُولا، اکيون چِنجهيون، نڪ بينو، سنگهه پئي وهيس. ڪِيچڙ ۾ پيدا ٿيل ڪينئون! مون کي ڏاڍي بُڇان آئي. موڳو، ڇسو، گڏهه جو اولاد ضرور پيءَ تي ويو هوندو. بلڊي سُوائين! مون نظرون ماڻس تي وڌيون.
اسان جي فار وَرڊ دوست کانئس سوال ڪيو،
”تون پِنين ڇو ٿي؟“
”ڇا ڪجي صاحب؟“ هن سڌو سولو جواب ڏنو.
”تنهنجو مڙس ڪٿي آهي؟“
”منهنجي شادي ڪانہ ٿي آهي. بابُـو صاحب، پيسو!“
اسان جي اکين ۾ شرارت ڀرجي آئي. سڀ مُشڪڻ لڳاسين، ”پوءِ تو هي پُٽ ڪٿان آندو؟“
هن ڪنڌ لاڙي نماڻين اکين سان اسان ڏي نهاريو، ”اها اوهان صاحبن جي مھرباني آهي، بابُـو صاحب!“
اسان کي ڄڻ تہ ڪنهن ٿـڦـڙ هڻي ڪڍي، ڪپڙا لاهي وڌا، ننگو ڪري ڇڏيو. مٿي ۾ ڦيريون اچڻ لڳيون تہ اسين بہ بدبو دار گند ۾ سرڪندڙ ڪينئان هئاسون، سُرهاڻ مان بي خبر، انڌا، ٻوڙا، جـھل جا ابا!