نئين صورتحال ۾ سنڌي صحافت جي ذميداري

ي ته ڪا به سنڌي اخبار پڙهن کانپوءِ به ضرورت محسوس ٿئي ٿي ته اهي اخبارون پڙهجن جن جي بائيڪاٽ جي اپيل ڪئي وئي ڇاڪاڻ ته (1) سنڌي اخبارون عالمي خبرون تفصيل سان نٿيون ڏين ۽ جيڪي هجن ٿيون سي به اٽي ۾ لوڻ برابر هونديون آهن. (2) ملڪي خبرون جيڪي ٻين صوبن جون مگر اهميت واريون آهن، نه هونديون آهن، يا نه هئڻ برابر هجن ٿيون (3) ڪامرس، اسپورٽس ۽ سروي رپورٽون نه هونديون آهن (4) فيچرز، انٽرويوز توڙي جديد کوجنائن بابت رپورٽون نه آهن. (5) خبرن جو تعداد گهٽ آهي ۽ اهي بيحد مختصر هونديون آهن. ماڻهن کي شڪايت آهي ته سنڌي اخبارن ۾ پوليس وارن ۽ ڌاڙيلن جا وڏا وڏا فوٽو، ڌيان طلب ۽ ڪامورن جون خبرون پڙهايون وڃن ٿيون جن مان ڪو لاڀ نه آهي. پڙهندڙن جون شڪايتون بالڪل جائز آهن. سوال اهو آهي ته ڇا سنڌي پريس پاڻ کي جديد ٽيڪنالاجيءَ سان هم آهنگ نه ٿي ڪري سگهي؟ ڇا نام نهاد قومي پريس جي مقابلي ۾ سنڌي پريس کي بيهاري نٿو سگهجي؟

سنڌي صحافت جو سفر جاري آهي. آڏو اڀا جبل بيٺا آهن. اسان جيتريون وکون کڻي اڳتي وڌي رهيا آهيون، لڳي ٿو ته جبل به اوتريون وکون کڻي پوئتي هٽي ويو آهي. پر ڪيستائين هٽندو؟

(سترهين سالگرهه ايڊيشن) 30 اپريل 1989، روزانه هلال پاڪستان ڪراچي)