نياڻي – ست قرآن ۽ سنڌو ماٿري

ون جن پاڻ سان ڪنهن وحشيءَ جي ظلم جو داستان پنهنجي ئي سيني ۾ هميشه لاءِ دفن ڪري ڇڏيو.
جيئن ڪو چور چوريءَ جي نيت سان سون ۽ روڪ رقم تي جهٽ هڻندو آهي، تيئن قبائلي رشتن ۽ سوچ ۾ ٻڌل سماج پلئه وٺڻ مهل عزت ۾ هٿ وجهندو آهي. شل نه ڪو سڱابنديءَ جو تڪرار ٿئي! قنڌار پٽ نياڻي نماڻي ست قرآن سڀ ڪجهه وساري بندوقن ۽ ڪهاڙين جي زور تي پرايون ڌيئر کڻي ويندا ۽ مڇن کي وٽ ڏيندا ڄڻ مدد سان پٺاڻ جي لشڪر کي پوئتي ڌڪي آيا هجن! اها روز جي خبر آهي ته فلاڻي ڳوٺ تي هٿياربند ڪاهه ڪري هيتروين عورتون اغوا ڪيون! 16 مارچ تي خيرپور ضلعي جي ڳوٺ ربن راڄپر تي هٿياربندن جي چڙهائيءَ کي به ساڳئي پس منظر ۾ ڏٺو ويندو جتان چئن عورتن ۽ ٽن ورهين جي ٻار کي به اغوا ڪيو ويو. عورتن جي عمر 17-18-19 ۽ 40 سال آهي. هاڻي اهي عورتون هٿياربندن جي رحم ڪرم تي آهن. پوليس ڪجهه سيدن کي گرفتار ڪيو آهي.
ڪو ته مقدس ذات وارو هنن زور آور ماڻهن کان پڇي ته جناب پرايون عورتون اغوا ڪري توهان ڪنهن تي ظلم ڪيو آهي ۽ عورتن کي طاقت جي زور تي کڻڻ جو ”آريائي/منگولي اصول“ ڪيستائين هلندو؟ هيءُ ظلم عورتن جي مائٽن تي ٿيو آهي پر وڏو ظلم ته خود انهن عورتن تي ٿيو آهي جن جي حياتي زهر ٿي وئي! جيتوڻيڪ قانون ۽ مذهب ۾ اهي عورتون معصوم آهن ۽ معصوم ئي هونديون. ان هوندي به سنڌو ماٿريءَ ۾ جيڪو معاشرو رائج آهي، ان ۾ هي عورتون ۽ سندن مائٽ معاشري سان ڪيترو وڙهي سگهندا؟ عورتن تي هي ظلم ته برابر جاري آهي پر سڀ کان وڏو ظلم ته سنڌو ماٿريءَ تي آهي جيڪا پنج هزار سالن جي تهذيبي ورثي جي دعويدار هوندي به ان ريت کوکي ٿي چڪي آهي جو هاڻي مقدس رشتن ۽ ستن قرآنن جهڙو تقدس ماڻيندڙ عورت ذهني، جسماني ۽ جنسي ڏاڍ جو شڪار آهي پر ڪجهه به ڪري نٿي سگهي!