هڪ شيطان جي شهادت

13 مارچ 1996ع
هڪ شيطان جي شهادت

ٻڏي مرڻ کپي انهن ماڻهن کي جيڪي نعيم شري جهڙي وحشي بگهڙ کي ”شهيد هيرو“ ٿا قرار ڏين. 150 ماڻهن جو وحشي قاتل ۽ گهٽيءَ گهٽيءَ ۾ بيگناهه ماڻهن جو خوني ڪنهن ڌر جو هيرو ٿي سگهي ٿو ته اها فقط ڪا اهڙي مخلوق ٿي سگهي ٿي جهڙي قديم يوناني ڪٿائن ۾ ”قنطورا“ آهي، جيڪا اڌ ماڻهو ۽ اڌ جانور آهي ۽ جنهن جو ڪم حق ناحق مارڻ آهي ۽ ڀنڀوري ڦٽو ڪرڻ آهي.
هڪ بگهڙ سان همدرديءَ جو جواز پيش ڪندي ايم ڪيو ايم جي رابطا ڪميٽي جي هڪ رڪن چيو، ”نعيم کي ان مهل گهيريو ويو جڏهن هو زال سان ستل هو.“ رابطا ڪميٽي جي رڪن کان ڪهڙو سوال ڪجي جو هن کي نعيم شري هٿان قتل ٿيل 150 ماڻهن جون قبرون ڏسڻ ۾ نٿيون اچن. خبر ناهي ته نعيم شري ان وقت جن عورتن سان گهر ۾ هو انهن مان ڪنهن سان هن جو ڪهڙو رشتو هو. اهو ته سنڌ جي ڳوٺاڻن کان پڇو جيڪي ڄاڻن ٿا ته اڪثر وحشين جو موت عورت جي چڪر ۾ ٿيندو آهي. بهرحال، اهو ڪو دليل ڪو نه آهي ته جيڪو شخص پنهنجي زال سان ستل هو سو 150 بيگناهن جو قاتل نه آهي ۽ جيڪڏهن آهي تڏهن به هن کي جيئڻ جو موقعو ڏنو وڃي ها ڇاڪاڻ ته ان وقت هو پنهنجي زال سان ستل هو.
بگهڙ جي روح کي سيٿ جي نالي سان فرعوني مصر وارا پوڄيندا هئا، چئي نٿو سگهجي ته دنيا ۾ ڪنهن ٻئي هنڌ ڪا اهڙي پوڄا ٿيندي هئي يا نه، ٻيو مثال اسان کي 1996ع جي ڪراچيءَ ۾ مليو آهي جتي بگهڙ کي نعيم شريءَ جي نالي سان سڏي هيرو قرار ڏنو ويو. جڏهن ماڻهو بگهڙ کي بگهڙ نه سمجهن ۽ 150 بيگناهه مانهن جي موت کي وساري هڪ وحشي قاتل سان همدرديون ڪرڻ لڳن تڏهن سمجهجي ته سچ، امن ۽ سمجهه اڃا تائين زنجيرن ۾ آهي ۽ انهن جي ڇوٽڪاري لاءِ جيترا تڪڙا جتن ڪجن، ٿورا آهن. حيرت آهي ته ڪراچيءَ ۾ اڃا به ڪي آهن جيڪي نعيم شري جا نه رڳو همدرد آهن، کيس ”شهيد“ سمجهن ٿا پر ان جو دليريءَ سان اظهار به ڪن ٿا!
ڪراچيءَ ۾ ڪجهه مهينا اڳ دهشت جي گهٽ ۾ ٻوساٽجندڙ مانهن جا هٿ پنهنجين ڳچين ۾ هئا ۽ اکيون ٻاهر نڪري آيون هئن پر هاڻي جڏهن ٻوسٽ گهٽي آهي ته اهو ئي نعيم شري ”هيرو، بڻجي ويو آهي جنهن ڪراچيءَ کي ٻوساٽي ڇڏيو هو. ضلعي سينٽرل وارن کي شايد وسري ويو آهي ته نعيم شري سندن ئي ضلعي ۾ 97 خون ڪيا هئا ۽ ماڻهو سندس نالو ٻڌي ڪنبڻ لڳندا هئا. هي اهو ئي نعيم شري آهي جنهن سڀ کان وڌيڪ سنڌي ماڻهو ماريا ۽ سنڌي ٽوپيءَ هيٺان پناهه وٺڻ جي ڪوشش ڪئي هئائين. کيس شانتي نگر ويجهو گلشن اقبال جي هڪ بنگلي ۾ ماريو ويو. شانتي نگر سنڌين جي آبادي آهي ۽ نعيم شري سنڌي ٽوپي پائي ايندو ويندو هو. شانتي نگر جي حوالي سان هڪ اخبار ۾ اها خبر به نوٽيس وٺڻ جي آهي ته نعيم شري جو ايندڙ ٽارگيٽ شانتي نگر جي سنڌي آباي هو. خدا ڪيو ته بگهڙ مارجي ويو پر بگهاڙي ٽولو اڃا جيئرو آهي.
نعيم شريءَ ڪهڙا ڪهڙا قتلام ڪيا هئا؟ بهتر آهي ته سندس موت کانپوءِ سندس لاش تي بيهي سندس ڏوهن ثوابن جي لسٽ به پڙهجي ته جيئن تاريخ جو رڪارڊ سولو رهي. نعيم شري 150 ماڻهو ماريا سندس گرفتاريءَ لاءِ 50 لک رپيا انعام رکيل هو. پاڪستان جي تاريخ ۾ ڪنهن به ڌاڙيل يا دهشتگرد جي گرفتاريءَ لاءِ ايڏو وڏو انعام نه آڇيو ويو. هن سينٽرل ضلعي جي مختلف ٿاڻن جي حدن ۾ رينجرز ۽ فوج جي ٻن ڪئپٽنن سميت قانون نافذ ڪندڙ ادارن جا 35 ماڻهو ماريا هئا. سندس هٿان ٿيل وڏين بربريتن ۾ هڪ واقعو 3 آگسٽ 1995ع تي اورنگي ٽائون ۾ 12 ماڻهو قتل ڪرڻ، 14 آگسٽ تي نصيرالله بابر ۽ وڏي وزير لاءِ 6 ماڻهن جي لاشن جو تحفو جيڪي ڪوچ مان مليا هئا، 26 آگسٽ تي شريف آباد ۾ 8 ماڻهن جو اجتماعي قتل، 9 آڪٽوبر تي سنڌ سيڪريٽريٽ تي راڪيٽن سان فائرنگ ڪرڻ، 2 نومبر تي گلبرگ ۾ 15 ماڻهن (جن مان اڪثر گوپانگ هئا) جا هٿ پير ٻڌي گوليون هڻي ماري ڇڏڻ ۽ 13 نومبر تي پوليس هيڊ ڪوارٽر گارڊن تي راڪيٽن سان حملو شامل اهن. ٻه ٻه، چار چار ماڻهن کي اغوا ڪري سندن لاش اڇلائڻ ته هن لاءِ ايئن هئو ڄڻ وڏو شڪار نه ملڻ تي سها ماريندو هجي!
هي بگهڙ پاڻ کي لاهوتي سڏائيندو هو! ڪيڏانهن رهيو لاهوت ڏانهن ناسوت، ملڪوت، جبروت ۽ هاهوت وارو پنڌ جيڪو لاهوت کان ٿيندو ”حيرت“ تي کٽي ٿو ۽ ڪيڏانهن رهيو هي بگهڙ! اخبارون لکن ٿيون ته شري هر واردات کانپوءِ وڃي نورانيءَ وٽ حاضري ڏيئي روئيندو هو ۽ هر مهيني چنڊ جي پهرين خميس تي لڪندو ڇپندو وڃي نورانيءَ کان نڪرندو هو! هڪ سئو ڪوئا کائي حج تي نڪتل ٻلي ته سڀني ٻڌي آهي، ڏيڍ سئو ماڻهو ماري، واري واري سان ”لاهوت ڪندڙ“ ماڻهو اسان پهريون ڀيرو ٻڌو آهي! نورانيءَ جا عقيدتمند توڻي سلفيءَ جا سوٽا هڻندڙ لاهوتي فقير اهو ٻڌڻ کانپوءِ ته نعيم شري به لاهوتي هو، ڪٿي دل وٺي نه ويهي رهن! اهو سوال فقيرن جي دل ۾ ضرور اٿندو ته جيڪڏهن نعيم شري ”لاهوتي“ هو ته پوءِ هو پاڻ ڇا آهن؟ ظاهر آهي ته هڪ بگهڙ ۽ لاهوتي فقيرن ۾ ڪو ته فرق آهي!
نعيم شريءَ جي ڪهاڻي جو اهو لاهوت وارو باب ڪافي ”دلچسپ“ ٿو لڳي. جڏهن قاتل روئي ٿو تڏهن هن جي بي وسي نظر اچي ٿي. ڇا نعيم شري به بي وس ٿو؟ ان جو ڪهڙو سبب ٿي سگهي ٿو جو ڪو شخص ٽن سالن تائين انسانن کي ڪهندو رهي ۽ روئيندو رهي؟ ڇا نعيم شري کان به ڪو وڏو ”شر“ ڪراچيءَ ۾ موجود آهي جنهن جي قدمن ۾ لاش رکڻ ۾ ئي نعيم شريءَ لاءِ عافيت هئي! جيڪڏهن ايئن آهي ته پوءِ چئبو ته نعيم شري پنهنجي موت جي ڊپ ۾ ڪنهن ٻئي لاءِ بيگناهه ماڻهو ماريندو هو. اهو ٻيو ڪير آهي؟ ان ”عاليجاهه“ جو نالو ڇا آهي؟ ڇا لنڊن وارو عاليجاهه هڪ ”ڊمي“ آهي؟ ”عاليجاهه“ ڪير به هجي، نعيم شريءَ جهڙي بگهڙ جي موت تي هن کي شهيد هيرو چئي نٿو سگهجي جيئن الطاف حسين چيو ته، ”نعيم شري دهشتگرد نه، قوم جو سچو مجاد هو ۽ سندس ڏوهه فقط ايترو هو ته هن حڪومت جي آڏو ضمير جو سودو نه ڪيو ۽ ڏکئي کان ڏکئي وقت ۾ پنهنجي قوم ۽ تحريڪ سان غداري نه ڪئي!“ الطاف حسين شايد رڳو پنهنجو پاڻ کي ”قوم“ ۽ پنهنجي ديوانگيءَ کي ”تحريڪ“ سمجهي ٿو. نعيم شري 150 ماڻهو قتل ڪيا پر الطاف حسين جي نظر ۾ هو ” بي هٿيار معصوم نوجوان“ هو.
انساني آباديءَ ۾ گهڙي آيل هڪ آدمخور بگهڙ جي موت تي سڄي ڪراچيءَ سک جو ساهه کنيو آهي ته ”غير موجود پر حاضر ناظر“ قيادت جو سک ڦٽي پيو آهي. دهشتگردن مان ڦاسجي ويل عوام اڳ ئي ان راءِ جو آهي ته ڪراچي ۽ ڪشمير جو معاملو پاڻ ۾ ڳنڍجي ۽ ڳتجي ويو اهي. الطاف حسين به نعيم شريءَ جي موت تي حڪومت کي هڪدم اهو ئي مهڻو ڏنو ته ”رينجرز وارا ڪشمير ۾ ڇو نٿا وڙهن!“ رينجرز وارن جڏهن نعيم شريءَ کي ماريو، ان مهل کين ”پاڪستان زندهه آباد“ جو نعرو هڻڻ کپندو هو يا نه؟ اهو هڪ جدا سوال آهي پر الطاف حسين وٽ ان سوال جو ڪهڙو جواب آهي ته 150 ماڻهن جي قاتل جي موت تي جن ۾ 35 عدد قانون نافذ ڪندڙ به شامل آهن، رينجرز کي ڪهڙو رد عمل ڏيڻ کپندو هو؟ ايم ڪيو ايم ”30 سيپٽمبر“ جي هٿ ٺوڪئي رد عمل ۾ پهرين آڪٽوبر تي 90 ماڻهو قتل ڪري سگهي ٿي پر رينجرز کي رد عمل ۾ ”پاڪستان زندهه