هڪ ڊٺل گهر جو نقشو

�ون ٿا ۽ اهو وساري ٿا ويهون ته جيئڻ جو موقعو ان کي ملندو آهي جيڪو پاڻ کي جيئڻ جي قابل بڻائيندو آهي.
شارٽ ڪٽ ڳوليندي ڳولندي سڄو معاشرو ڪرپشن ۾ ڦاسجي ويو آهي، سو به ان حد تائين جو هاڻي ڪرپشن کي حق قبول ڪيو ويو آهي. ڪرپشن رڳو اها نه آهي ته ڪو رشوت وٺي، ڇا اها ڪرپشن نه آهي ته ڪو پنهنجي ذميواري چڱيءَ طرح پوري نه ڪري! پورهئي ۾ مزدور جي گهوٻي، تعليم ۾ شاگرد جي گهوٻي ۽ فنڊن ۾ ڪاموري جي گهوٻي هڪٻئي کان ڪهڙي طرح مختلف ڳالهيون آهن؟ انهن سڀني گهوٻين ترقيءَ جا سڀ رستا بند ڪري ڇڏيا آهن. نه ٺيڪ طرح سان ذهني اوسر ٿي رهي آهي، نه اخلاقي! نه روڊن جي اڏاوت ۾ مٽيريل پورو لڳي رهيو آهي ۽ نه ڪي ٽي سي ۽ ايس آر ٽي سي ڪمائيءَ جو حدف ڏيئي رهيون آهن. چو طرف وڏي داڙ ڦاڙ لڳي پئي آهي. پوليس پڄي چور کي، چور پڄي باز کي ۽ باز پڄي ڪڪڙ کي واري صورتحال..... ۽ پوءِ ان صورتحال ۾ ڌاڙيل پٽ جو لاش کڻڻ مهل ماءُ لاڏا ڳائي ٿي. اسان سڀ پنهنجين اميدن جي لاشن تي لاڏا ڳائي رهيا آهيون. پر، ڳالهه تڏهن آهي جڏهن اسان سمجهون.!