ابڙو اڪيڊمي Abro Academy
2020-11-04
داخلا نمبر 936
عنوان ٻُڌڪو تيرٿ
شاخ منڇر گورک گاج دنيا
پڙهيو ويو 1265
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
ٻُڌڪو تيرٿ
”هي چاڪر گَٺ آهي، هتي چاڪر اعظم گَٺ ڪيو هو، هتان جا ماڻهو ايئن ٻڌائين ٿا.“ ڊاڪٽر زبير چيو.
”اڇا ... پر ’گٺ ڪرڻ‘ جي معنيٰ ڇا آهي؟“ مون پڇيو. پر، ان کان اڳ جو ڊاڪٽر ڪو جواب ڏئي، موٽر سائيڪل هلڪو ٿيڙ کاڌو ۽ ڳالهه اڌ ۾ رهجي وئي. منهنجيون نظرون جابلو ديوارن ۽ ڇڳل ڇِپن تي قديم چِٽ ڳولينديون رهيون. موٽر سائيڪل جيئن ئي ڏکڻ پاسي هڪ لاهي لهي هڪ وڪڙ ڪاٽيو، منهجي نظر هڪ جبل جي ديوار تي اڪريل قديم چِٽن تي پئي. ان ماڳ جي بيهڪ 26º 39´44˝N, 67º 17´32˝E (چاڪر گٺ) کان 300 کن ميٽر ڏکڻ پاسي آهي.
”ڊاڪٽر صاحب ترس! ڪم جي شئ ڏٺي اٿم!“ مون کيس چيو، ڊاڪٽر بريڪ هنئي. آئون مٿي ڊَل َ تي چڙهندو هليو ويس.
”اوهه منهجا خدا! ... زبردست!“ منهجي آڏو تاريخ جو عجيب غريب پٿريلو ڪينواس موجود هو، جنهن جو هيٺيون اڌ حصو ڏهه پندرهن سال اڳ هڪ زلزلي ۾ ڇڄي ڌار ۽ تباهه ٿي ويو هو. هن ڪينواس تي ڪجهه ڪاريگر فنڪارن گهوڙا، گهوڙيسوار، اسٽوپا ۽ ڍڳا اڪيريا ۽ ڪي تحريرون لکيون هيون. اهي لکتون بظاهر برهمي يا خروشتي ٿي لڳيون. هي ٻڌڪو تيرٿ هو.
نئه نريءَ ۾ پٿرن تي چٽساليءَ جو وڏو سلسلو آهي. (انهن جا تفصيل پڙهڻ لاءِ ڏسو ليکڪ جو ڪتاب: کير ٿر ۾ قديم چٽسالي ٻڌيه جو سفر). سدو ڪنڀ جي اتر اولهه ۾ ديوارن ۽ غارن تي چٽساليءَ جو هي گروپ مڪمل ٿيو ته اسان سدو ڊهه ويجهو اتر پاسي وارياسي پٽ تي ويهي رهياسين. حاجي محمد ۽ غلام محمد لغاري چانهه ٺاهڻ کي لڳي ويا. اڳتي اولهه پاسي گاجي ڪنڀ ۽ رونگاڻ وارو رستو پِـپراسَر ۽ ڪاري ڪوٽ ڏانهن ٿي ويو. اهي ڪافي پري هئا. اسان کي سدو ڊهه جي ڏکڻ پاسي چِٽن جو ٻيو گروهه ڏسڻو هو. وچ ۾ اونهو ڪنڀ هئڻ ڪري رستو بند هو. ٻئي طرف وڃڻ لاءِ وڏو ڦيرو کائڻو هو. اسان گهڙي کن سدو ڊهه لڳ ڪنڀ جي ڪنڌيءَ تي ويهي رهياسين.