پاڪستانين لاءِ 1996ع جو پهريون تحفو، اگائيز گَن

2 جنوري 1996ع
پاڪستانين لاءِ 1996ع جو پهريون تحفو، اگائيز گَن

واچ جا ڪانٽا ٻن سالن جي سنگم تي رات جو 12 لڳي هڪٻئي مٿان مس آيا ته ڪراچيءَ جي شهر مٿان گوليون ٽانڊن وانگر اڏامڻ شروع ٿي ويون. پورو اڌ ڪلاڪ گوليون شهر مٿان ايئن اڏامنديون رهيون جيئن سياري ۾ ٻاريل مچ مان چڻنگون اٿنديون آهن. ڪراچيءَ ۾ ڪيترا هٿيار موجود آهن؟ سال 1996ع جي پهرين اڌ ڪلاڪ ان جو ثبوت ڏنو. پر هيءَ دهشتگردن جي فائرنگ ڪو نه هئي. هيءَ شهر جي ان اڪثريت جي فائرنگ هئي جنهن پنهنجي بچاءَ لاءِ هٿيار ۽ گوليون جمع ڪري رکيون آهن. هائو! انهيءَ بي انت فائرنگ ۾ ڪنهن ڪنهن مهل ڪلاشنڪوف ۽ خودڪار رائفلن جا ٽهڪ به گونجيا ٿي! سموريون گوليون اڀ ڏانهن ٿي ويون پر موٽي ڌرتيءَ تي ٿي ڪريون. اڀ کي ڪير ٿو گولي هني سگهي! هن گوليبازيءَ ۾ لکها هٿيارن حصو ورتو ۽ ڪروڙين گوليون ڇوڙيون ويون. ڪراچيءَ جي بي هٿيار ماڻهن ساهه روڪي اها ”آتشبازي“ ڏٺي ۽ شڪر ادا ڪيو ته ”شهر مان اهي گوليون به کٽيون!“ گهڻن ماڻهن ان آتشبازيءَ کي ايندڙ سال جي آجيان قرار ڏنو ۽ گهڻن ايئن چيو ته ”اهي سال 1995ع جي پيٽ ۾ گوليون هيون.“
سال 1995ع ڌرتي ڳاڙهي ڪئي هئي پر 1996ع جي پهرين اڌ ڪلاڪ ۾ آسمان ڳاڙهو ٿي ويو. ڀلي ته هڪ شخص هن گوليبازيءَ کي ”نئين سال جي آجيان“ چوي، ان کان ڪو به انڪار نه ڪندو ته نئون سال گولين جي گونج ۾ شروع ٿيو آهي. گذريل سال به ايئن ٿيو هو، ان کان اڳئين سال به ايئن ئي ٿيو هو. هاڻي ته ايئن چئجي ته نئين سال جي شروعات جو موقعو انهن هٿيارن کي گرم ڪرڻ جو بهانو آهي، جيڪي سال کن ستل هوندا آهن. آتشبازيءَ ۾ ڇڙو ٽينڪن جا گولا ۽ راڪيٽ لانچر ڪو نه ڇوڙيا ويا، نه ته اڀ جي ڇاتي پروڻ ڪرڻ جي ڪوشش ڪندڙ گولين ۾ ڀانت ڀانت جي نسل جو هٿيار موجود هو.
اهي سڀ هٿيار پنهنجي جاءِ تي ! سال 1996ع هڪ نئين خوفناڪ هٿيار جي وجود جي خبر کڻي آيو آهي. ان هٿيار جو نالو اگائيز گن آهي، هڪ ميل کان به وڏي پنڌ (2000 وال) کان نشاني تي ڇوڙي سگهجي ٿو ۽ اهڙي تباهي آني سگهي ٿو جو ڪراچيءَ وارن اڃا تائين ان جو مشاهدو ڪو نه ڪيو آهي. هي هٿيار چاليهه چورس فوٽن ۾ تباهي پکيڙي سگهي ٿو ۽ هڪ چڱو خاصو مورچو اک ڇنڀ ۾ کنڊر ڪري سگهجي ٿو. هي ڪو جهڙو تهڙو نه، ميدان جنگ جو جديد هٿيار آهي جنهن کي خدا ڄاڻي ته ڪهڙي ڪهڙي تباهيءَ لاءِ استعمال ڪري سگهجي ٿو! 31 ڊسمبر جي آخري ڏينهن تي چمن وٽان سرڪاري ڇاپي ۾ جهلجي پيل اگائيز گن جنهن کي شڪشڪا به چون ٿا، راڪيٽ لانچر، مشين گنون ۽ ڪلاشنڪوفون شادي ڏين ٿيون ته ملڪ ۾ اڃا وڏي باهه ٻرڻي آهي. هي ته چند هٿيار هئا جيڪي جهلجي پيا، ڪير ٿو ڄاڻي ته ڪيتريون اگائيز گنون ڪراچيءَ سميت سڄي پاڪستان ۾ ورهايون ويون آهن.! اهي هٿيار افغان جنگ جو پاڪستان کي حقير تحفو آهن جيڪو افغان ”ڀائر“ پاڪستان کي ڏيئي رهيا آهن. اڄ جي زماني ۾ اسان مجبور آهيون ته اسان جي زندگين سان کيڏندڙ ۽ اسان جي موت جو سامان آڻيندڙ موت جي سوداگرن کي اسان ”ڀاءُ“ سڏيون ڇاڪاڻ ته اهي ”مجاهد“ ۽ ”اسلام جا سپاهي“ آهن. هيءَ صورتحال ان وقت آهي جڏهن مجاهدن کي ويڙهه لاءِ افغانستان ۾ هٿيارن جي گهرج آهي. ڀئو ته ان ڏينهن کان ٿو ٿئي جڏهن افغانستان جي لڙائي پوري ٿيندي ۽ اتي بچيل سڄو جنگي سامان پاڪستان ۾ پنهنجو ”فيصله ڪن ڪردار، ادا ڪرڻ ايندو.