ٿر ۾ ڏڪار ۽ نمائنده نانگ

ٿر ۾ ڏڪار ۽ نمائنده نانگ

هن سال ٿر ۾ ڏيڍ مينهن پيو، جنهنڪري ان وقت ئي محسوس ڪيو ويو ته ٿر ۾ ڏڪار پوندو. ٿر ۾ فصلن لاءِ ٽي مهينا مناسب وقفي سان پوڻ گهرجن پر هيل چوماسو دغا ڏئي ويو. ماڻهو ۽ مال ڪڪرن جي چال ڏسندا ئي رهجي ويا. هڪ مينهن پورو پيو ۽ ٻيو اڌ. ان ڪري فصل سڪي ويا. هاڻي خبر آئي آهي ته مٺي ۽ ڇاڇر جي علائقي ۾ ڏڪار جون حالتون سامهون اچڻ لڳيون آهن ۽ اتي امدادي ڪمن جي ضرورت محسوس ٿي آهي.
ٿر ۾ ڏڪار جي خبرن سان انهن ٽيوب ويلن جي ڪهاڻي ياد اچي ٿي، جيڪي تازو ئي وزيراعظم ٿر واسين لاءِ منظور ته ڪيا هئا پر ٿي جي چونڊيل عيوضين انهن کي رد ڪرائي، انهن جي بدلي ۾ پنهنجن پنهنجن ڳوٺن لاءِ کوهه منظور ڪرائي ڇڏيا هئا. جڏهن اڳواڻ ئي پنهنجي علائقي جي ماڻهن جا دشمن ٿي پون ته انهن کي اڳواڻ چوڻ بدران نانگ چئجي ته بهتر! جيڪي کير به لوڪ جو پيئڻ ۽ چڪ به انهن کي وجهن، انهن لاءِ ٻيو ڪهڙو لفظ استعمال ڪجي؟
ٽيوب ويل هڻائڻ جو خيال حڪومت کي ان مهل آيو هو، جڏهن گذريل سياري ۾ محترمه ڀٽو جي وزيراعظم جي حيثيت ۾ هاريي هاليپوٽي وٽ ڪوئلي جي کوٽائيءَ واري افتتاحي تقريب ۾ شريڪ ٿيڻ لاءِ پهتي هئي. ان وقت کيس بريفنگ ڏيندي ٻڌايو ويو ته هو ڪوئلي جي تهن جو جائزو وٺندي (جيڪي ٿر جي ٽئين حصي ۾ پکڙيل آهن) ڪوئلي جي تهن جي هيٺان مٺي پاڻيءَ جا وڏا ذخيرا لڌا ويا آهن، جن جي مدد سان ڪوئلي مان ٻاڦ ٺاهڻ ممڪن آهي ۽ اهو ئي پاڻي ٿر ۾ پوکي ۽ پيئڻ لاءِ به استعمال ڪري سگهبو.
محترمه وقت وڃائڻ بدران اتي جو اتي هدايتون ڏنيون ته اهو پاڻي عوام جي ڀلائيءَ لاءِ استعمال ڪرڻ لاءِ رٿن کي شڪل ڏني وڃي ۽ نيٺ ٽيوب ويل منظور ڪيا ويا پر ٿري ماڻهن جي بدنصيبي آهي جو انهن جي مٿان اهڙا اڳواڻ سوار آهن، جيڪي قيامت تائين ٿر جي ترقي ڏسڻ پسند نه ڪندا. اهڙو مشاهدو ته ڪوئلي جي کوٽائيءَ وقت افتتاحي تقريب دوران ئي ٿي ويو هو، جڏهن ٿر جا هڪڙا اڳواڻ ٿر جي ماڻهن جا مسئلا بيان ڪرڻ بدران وزيراعظم ۽ مسٽر آصف زرداريءَ کي سوکڙيون ڏيڻ جي معاملي ۾ هڪ ٻئي کان گوءِ کڻي وڃڻ جي ڪوشش ۾ هئا ۽ ٻيو محب اڳواڻ اسٽيج تي اچي جذباتي تقرير ۾ ايئن چئي رهيو هو ته ٿري ماڻهو پنهنجي وزيراعظم کي اکين سان ڏسڻ کانسواءِ ٻيو ڪو به مطالبو نٿا ڪن، ان ڪري قناتون کوليون وڃن!
اهو ميلو ته ٿرين جي قسمت بدلائڻ جي حوالي سان رچايو ويو هو پر نه ڪوئو نڪتو ۽ نه پاڻي مليو. ٿرين جي قسمت ۾ ٿوهر، اڪ ۽ واري هئي، سا رهجي وئي. اهو ميلو ته فقط ”ڪاري سون“ جا خواب ڏيکارڻ ۽ سوکڙيون ورهائڻ جي مقابلي تائين محدود رهجي ويو.
ٿر ۾ ڏڪاري حالتن کي منهن ڏيڻ جو هڪڙو ئي عزت ڀريو ۽ مستقل حل آهي، جنهن لاءِ لکي لکي قلم جي مس کٽي وڃي ٿي ته پاڻي گهرجي. ٿر ۾ ڪئنال ڏيو، ٿر ۾ بجلي پهچائي جر ۾ موجود پاڻي ڪڍي ڏيو ۽ ڪارونجهر ۾ بند ٻڌو پر ڳالهه واعدن کان اڳتي نٿي وڌي. رهي سهي ڪمي ”محبوب نمائندا“ پوري ڪريو ڇڏين، ٽيوب ويل رد ڪرائي کوهه وٺيو اچن ۽ کوهن جا پئسا پنهنجن نئين پجيرو جي خريداري ۾ خرچ ڪيو اچن. ٿري واقعي بدقسمت آهن، جن وٽ جڏهن مسڪين جهان خان کوسو هو، تڏهن ان جو قدر نه ڪيائون. هاڻي ته سڀ ”امير خان“ اهن، جيڪي ٿلهين متارين ڳجهن وانگر ٿر تي پر پکيڙي اڏامن ٿيون ۽ جتي عوامي ترقيءَ جو ڪو ڪم ٿيندو ڏسجي ٿو، اتي ايئن لهن ٿيون ڄڻ ڍونڍ تي نظر پئي هجين!