ڪجهه ڪاوڙ پاڻ تي به ڪيو!

دياتي لڏ پلان سان لاڳاپيل بحران کڻي آيو، هاڻي صنعتون سنڌ کان ٻاهر وڃي رهيون آهن پر غير صوبائي آبادي ۽ پرڏيهي لوڪ هتي رهجي ويا آهن. ان جي ابتڙ سرحد ۽ پنجاب ۾ ڳاڻاٽي کان ٻاهر ڪامياب صنعتي زون قائم ٿي چڪا آهن. ان سان ايترو ٿيڻ جي ڪي قدر اميد آهي ته سنڌ ڏانهن لڏ پلاڻ جي شرح ڪجهه گهٽ ٿيندي پر اهو يقيني آهي ته مڪمل طور ختم ان ڪري نه ٿيندي جو اڃا تائين آهي صنعتي زون ڪراچيءَ جيڏا پرڪشش ڪو نه آهن.
حڪومت سنڌ ۾ به نوان صنعتي زون قائم ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي ۽ نجي سيڪٽر کي اڀارڻ لاءِ جتن ڪيا ويا ۽ چيو ويو (جيئن تازو محترمه به چيو) ته خانگي شعبي ۾ روزگار جو بندوبست ڪيو پيو وڃي پر ڏٺو ويو ته نوري آباد جي اکين ۾ ”نور“ ڪو نه پيو ۽ صنعتي زون ناڪام ٿي ويو. ڪوٽڙيءَ واري صنعتي زون ۾ هاڻي فقط اٽو پيهڻ جون چڪيون پيون هلن، ڪيڏانهن ويون گهاري جون صنعتون؟ ڇا ٿيو ٺٽي واري صنعتي زون جو؟ ڪهڙو حشر ٿيو لاڙڪاڻي ۾ قائم ٿيندڙ صنعتي علائقي جو؟ حيدرآباد واري صنعتي علائقي به ٻوٽو ڪو نه ٻاريو، سکر جي صنعت به ڪو سک نه ڏنو! ڇا سنڌ حڪومت اهڙي ڪا سروي ڪرائي آهي ته سنڌ جي صنعتن کي ڪهڙو وائرس، ڪهڙو ڪينسر يا ڪهڙو ايڊز جو مرض لڳو آهي جو هن رڃ ۾ ڪو ٻوٽو به نٿو ڦٽي؟
محترمه ڀٽو ڪيٽي بندر رٿا جي افتتاح کانپوءِ نجي شعبي ۾ بي روزگاري جي حوالي سان اهم بيان ڏنا اهن پر سنڌ جو سوال اهو آهي ته جنهن صورت ۾ سنڌ ۾ قائم ڪيل اڳوڻا سڀ صنعتي زون ڄمڻ شرط مري ويا يا وائرس ۾ وٺجي ويا، اسان ڪيئن ٿا چئي سگهون ته سنڌ ۾ واقعي ڪو نجي شعبو سرجي رهيو آهي، جنهن ۾ سنڌ جا سڀ بيروزگار کپي ويندا؟