ڪراچيءَ ۾ خون ئي خون

3 نومبر 1995ع
ڪراچيءَ ۾ خون ئي خون

پرائيوٽ ۽ تفريحي ريڊيو ايف ايم 100، جنهن تان ٽيليفون ڪالون سڌيءَ طرح نشر ٿينديون آهن، تي هڪ دهشتگرد چوي ٿو، ”نصيرالله بابر جي سائيز جي ٻوري تيار ٿي وئي آهي!“ ان ڏينهن تي شهر ۾ 24 ڪلاڪ اندر 8 ماڻهو قتل ٿيا هئا جن ۾ 4 ايم ڪيو ايم جا هئا. ان ئي ڏينهن تي ايم ڪيو ايم رابطا ڪميٽي جي ڪنوينر سينيٽر اشتياق اظهر فرمايو ته ايم ڪيو ايم نئين حڪمت عملي تيار ڪري رهي آهي، جنهن جو اعلان ڪنهن به وقت ڪيو ويندو. ساڳئي وقت لنڊن ۾ ويٺل الطاف حسين بيان جاري ڪيو ته ”مهاجر ڪنهن قوميت سان وڙهڻ نٿا گهرن.“ ايم ڪيو ايم ڪا ٻي حڪمت عملي ته ظاهر نه ڪئي پر اجهو اها خبر آئي ته ڪراچيءَ ۾ هڪ ڀيرو وري سپاهن جي ويس ۾ دهشتگردن 15 ماڻهو هڪ هنڌ گڏ ڪري گولين سان ڀڃي ڇڏيا. سياست جي به هڪ تقاضا هوندي آهي. اهي حڪمت عمليون ظاهر ڪبيون آهن جيڪي آئين ۽ قانون جي گرفت ۾ نه اچن پر اهي حڪمت عمليون هرگز پڌريون نه ڪبيون آهن جن سان راءِ عامه به مخالف ٿي وڃي. ايم ڪيو ايم ايئن ئي ڪيو آهي.
ايم ڪيو ايم هڙتالن جي حڪمت عملي هلائن کانپوءِ هاڻي ڪنهن نئين حڪمت عمليءَ جي ضرورت محسوس ڪري رهي هئي جنهن سان سماج ۾ خوف جي وڏي لهر ۾ اڀري ۽ اها لساني رنگ به اختيار ڪري، پر پنهنجو دامن اڇو رکڻ لاءِ الطاف حسين اڳواٽ ئي چئي ڇڏيو ته ”مهاجر ڪنهن به قوميت سان وڙهڻ نٿا گهرن“ جيڪڏهن سندس بيان کي سچو سمجهيو وڃي ته پوءِ 2 آڪٽوبر تي ڪراچيءَ ۾ ان وڏي قتل عام جو ڪهڙو جواز آهي جنهن ۾ قتل ٿيل اڪثر ماڻهو سنڌي ۽ بلوچ يا سرائيڪي (7 گوپانگ ۽ هڪ لاشاري) آهن؟ ابتدائي اطلاعن موجب اهي مظفر ڳڙهه يا علي پور جا آهن پر جڏهن ان واردات کي ڪراچيءَ جي امن جي حوالي سان ڏسبو ته انهن کي سنڌ جي پس منظر ۾ ڏسڻو پوندو.
اها واردات پهرين نومبر تي رات جو دير سان ٿي. ڪو به ڪمزور دل ماڻهو اهو منظر نٿو ڏسي سگهي. هڪ بند ڪمرو. پهرين 15 لاش، هر هڪ جي اکين تي پٽيون، هٿ پير ٻڌل، ڪو ڀت سان ٽيڪ ڏيو پيو آهي، ڪو آڏو ابتو پيو آهي ته ڪو اذيت کان ٻيڻو ٿيو پيو آهي، هر ڪنهن جا ڪنڌ ڍورڪيل. هر لاش خون ۾ لت پت! هي واقعو گلبرگ بلاڪ 18 فيڊرل بي ايريا ۾ ٿيو آهي.
دهشتگرد رات جو 2 وڳي ڌاري علائقي ۾ آيا هئا، هڪ يلو ڪئب ۽ هڪ شيراڊ ڪارد، سندن تعداد 8-10 هو. وٽن ٽي ٽي ۽ ڪلاشنڪوفون هيون جيڪي دهشتگردن جا پسنديده ”رانديڪا“ آهن. واقعن جي تسلسل جو رڪارڊ درست ڪرڻ لاءِ ياد ڏيارجي ٿو ته 31 آڪٽوبر ۽ پهرين نومبر تي ايم ڪيو ايم ”31 آڪٽوبر جي شهيدن جي ڏينهن“ ملهايو هو. شايد 15 ماڻهن جي قتل جو هي واقعو 31 آڪٽوبر جو جواب هو. الطاف حسين چوي ٿو ته ”ظلم حد کان وڌي ويو آهي ۽ الله مظلومن کي ايڏي طاقت ڏي جو هو ان جي ٻل تي ظالمن جو حساب ڪري سگهن!“ سو، ايم ڪيو ايم جي ”مظلوم دهشتگردن“ کي اهو ٻل ملي ويو ۽ هنن هڪ ڌڪ ۾ 15 ”ظالمن“ جو حساب برابر ڪري ڇڏيو.
هاڻي اچون ته ڏسون ته اهي ”ظالم“ ڪير هئا جن کان حساب برابر ڪيو ويو. انهن مان ست ڄڻا گوپانگ هئا جيڪي 100 والن جي هڪ پلاٽ تي ڪچا پڪا گهر ٺاهي ويٺا هئا ۽ مزدوري ڪندا هئا. باقي 8 ماڻهن کي مختلف علائقن مان اغوا ڪيو ويو هو. دهشتگردن سڀني ماڻهن کي هڪ قطار ۾ بيهاري گولين جا برسٽ هڻي ماريو پر پنهنجن ئي ڳڻتين ۾ پريشان شهرين سمجهيو هو ته اها معمول واري فائرنگ آهي. سچ پچ ته ماڻهن هاڻي گولين جو نوٽيس وٺڻ به ڇڏي ڏنو آهي، هنن کي اندازو ئي ڪو نه ٿيو ته اهي گوليون 15 بيگناهه ماڻهن کان زندگي کسي رهيون آهن.
اهو گهر حاجي الله بخش لاشاريءَ جو هو. ستن هٿياربندن سندن گهر جو ڪڙو کڙڪايو ۽ چيو ته اسان پوليس وارا آهيون تلاشي وٺڻ آيا آهيون. سندن هٿن ۾ هٿڪڙيون ۽ هٿيار هئا. هو اندر آيا، سڀني جي اکين تي پٽيون ۽ هٿ پير ٻڌي کين هڪ ڪمري ۾ ويهاري ڇڏيو. ان کانپوءِ اٺ ماڻهو هڪ هڪ ڪري آندا ويا جن مان ٻه چوڪيدار، ٻه فوجي ۽ ٻيا نامعلوم آهن.
ڪراچيءَ ۾ ايم ڪيو ايم جي هن نئين خوني حڪمت عمليءَ سان گڏ مسلم ليگ جو اهو سياسي بيان به پڙهڻ گهرجي جنهن ۾ چيو ويو آهي ته مخالف ڌر ”دما دم مست قلندر“ جو پروگرام ٺاهي ورتو آهي. جيڪڏهن اها ئي دما دم مست قلندر آهي ته پوءِ اهو فيصلو به قلندر تي آهي ته سندس مريدن سان ههڙي قيامت ڇو؟