ابڙو اڪيڊمي Abro Academy
2020-11-06
داخلا نمبر 1146
عنوان ڪنهن کي ساهه جي، ڪنهن کي سُود جي
شاخ پنهونءَ ڪارڻ پَٻ ۾: ايڊيٽوريل-2 روزاني برسات ڪراچي
پڙهيو ويو 1152
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
انهن جي پويان ڪو خاص ماڻهو هوندو آهي. معين قريشي بيشڪ خاص ماڻهو اهي، ايڏو ئي خاص، جو کيس الائي ته ڪٿان ڳولي آڻي چئن اهم ڏينهن جي بادشاهي ڏني وئي. انهن چئن ڏينهن ۾ هن اهڙو ته چڪر هلايو هو، جو هاني ان مان پاڪستان ڪڏهن به نه نڪرندو. پر اهو چڪر وڌيڪ تڏهن هلندو جڏهن پاڪستان ۾ ”سندن مرضيءَ وارو“ معاشي استحڪام هوندو، جنهن لاءِ سياسي استحڪام ضروري آهي پوءِ جيئن به قائم ٿئي! معين قريشي هروڀرو ڪو ”امن فارمولا“ کڻي ڪو نه آيو آهي. هو ته اهو دٻاءُ وجهڻ آيو آهي ته ”امن قائم ڪيو ته جيئن اهو معاشي چڪر ٻيهر هلي پوي جنهن لاءِ کيس چار ڏينهن بادشاهه بڻايو ويو هو.“ سندن خيال ۾ امن جي قيام جو بهترين طريقو ”ڳالهيون“ ئي ٿي سگهن ٿيون. اها ڳالهه ٿيوريءَ ۾ ته بالڪل صحيح آهي پر ان تي عمل هيل تائين ته نا ممڪن ثابت ٿيو آهي. ڳالهه مختصر اها آهي ته عالمي ادارن کي اڻ تڻ آهي ته سندن پئسو پاڪستان جي اندروني حالتن سبب ٻڏي رهيو آهي. اها ئي ڳالهه ياد ڏيارڻ لاءِ ”خاص مهمان“ پهتل آهي. شايد اهو خاص مهمان اهو به چوڻ آيو هجي ته ”معاملا سنڀاليو نه ته ٻيهر ڪو اهڙو عيوضي بادشاهه بڻائي موڪليو ويندو جيڪو چئن ڏينهن لاءِ نه، ان وقت تائين رهندو جيستائين عالمي ادارن کي پنهنجن ڇئسن جي وصوليءَ جي خاطري نٿي ملي.“
مقروض جو ڪنڌ هميشه هيٺ هوندو آهي. اها ئي صورتحال پاڪستان جي آهي پر هاڻي پاڪستان به ڇا ڪري؟ اولهه وارن ملڪن ڪالهه تائين جيڪا پرڏيهي پاليسي پاڪستان تي مڙهي هئي، اڄ ان ئي پاليسيءَ پاڪستان جي معيشيت کي بندوق جي نوڪ تي بيهاري ڇڏيو آهي. پاڪستان زور بار وجهندڙ آقائن کي اها ڳالهه به سمجهڻ گهرجي ته جيستائين سر تان بندوق هٽائڻ ۾ مدد نه ملندي، معيشت اڳتي ڪو نه وڌندي. پاڪستان کي ڪا ٻي مدد نه، صرف اها ضمانت گهرجي ته هتي جمهوريت جون پاڙون اکيڙڻ جون ڪوششون ڪندڙ ڌرين کي اولهه يا اوڀر کان همدرديون ۽ امداد نه ملندي.