ڪيل

�دا آهن. اهو عمل اڄ تائين جاري آهي.

اسان ڏٺو ڪَيلَ بستيءَ جي ڪنهن ڪنڊ مان هڪ غيرڪَيل نسل جو ماڻهو ظاهر ٿيو. هيءُ ماڻهو ذات جو سيد هو. خدا ڄاڻي ته هو ڪَيل بستيءَ ۾ ڇا ڪري رهيو هو ۽ ظاهر ٿيڻ ۾ ايتري دير ڇو ڪيائين؟ ظاهر ٿيڻ شرط ڪَيل نسل جي ماڻهن جو وڪيل ٿي بيهي رهيو،

”نڪري وڃو هتان! اچي غريب ماڻهن کي پريشان ڪيو اَٿو، مان اجهو ٿو پوليس کي گهرايان، ناهي اسان کي توهان جي ترقياتي ڪمن جي ضرورت! ڪنهن جي اجازت سان آيا آهيو هتي؟“ سندس انداز چڙ ڏياريندڙ هو، پر ٽيم جو اڳواڻ هميشه وانگر ٿڌو رهيو. ڪافي معلومات جمع ٿي چڪي هئي، تنهن ڪري ڪليم لاشاريءَ ٽيم کي موٽ جو اشارو ڏنو.

ڪَيل بستيءَ مان واپسيءَ کانپوءِ آئون سوچيندو ئي رهيس آخر هيءُ قديم شڪاري نسل هن جديد زماني ۾ ڪيئن بچي ويو آهي؟ سنڌوءَ جو ڪنارو سندن زندگي ڇو نه بدلائي سگهيو آهي؟ منهنجي ذهن ۾ قديم دراوڙ نسل بابت سوال اٿيو. دراوڙ ڪيڏانهن ويا؟ ڇا اهو سچ آهي ته دراوڙن آرين هٿان شڪست کاڌي؟ منهنجو خيال آهيته حقيتقت ايئن نه آهي. دراوڙن اتر اولهه کان آيل ويڙهاڪ نسلن کان ڪڏهن به تهذيبي شڪست نه کاڌي.

اڄ به ويدڪ ڌرم جي ٽن وڏن ديوتائن مان ٻه ديوتا شِوُ ۽ وِشنو رنگ جا ڪارا آهن ۽ هندو ڌرم جو آخري اوتار شري ڪرشن به ڪارو آهي. جيڪڏهن سچ پچ اڇي رنگ وارن آرين جو نسل سنڌ ۽ هِند ۾ طاقتور هو ته اهي پنهنجن مکيه ديوتائن جو رنگ به اڇو پيش ڪن ها!