ابڙو اڪيڊمي Abro Academy
2020-10-27
داخلا نمبر 806
عنوان گابار جي گُري، خزاني جو هڪ باب
شاخ منڇر گورک گاج دنيا
پڙهيو ويو 1245
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
گابار جي گُري، خزاني جو هڪ باب
’گابار جي گرُيءَ‘ جو ذڪر سردار محمد خان نوحاڻي ڪيو ھو. ان جو ٻيو تفصيل بگا شير تي نوحاڻين ڏنو. لفظ ’گابار‘ معنيٰ گابن وارو يا ’ڳنوار‘ پر هتي اهو هڪ ماڻهوءَ جو نالو يا ذات آهي.
” جبل جا ماڻهو جبل ۾ سِير کي گُري چوندا آهن.“
”گُري جي معنيٰ ڇا آهي؟“ مون پڇيو.
”ڏکي ۾ ڏکي! (جبل جي ڏکي ۾ ڏکي جاءِ) “ جواب مليو.
”گابار (ماڻهوءَ جو نالو) هرڻ جو شڪار ڪندو هو. ڦيش جا ڦڙھا وڍي (جنهن جا تڏا ٺاهيندا آهن) ڪنهن ڏکي جاءِ تي وڇائي رکي ڇڏيندو هو. پوءِ جيڏي مهل انهن تان هرڻ لنگهندا هئا ته ھيءُ انهن کي ٽاھو ڏيندو ھو، ان تي ھرڻ اچي جو ڀڄن ته ڦيش تي پير پوين. ڦيش به ڍرڪي ته پاڻ به ڍرڪن، ھيٺ هزار فٽ هيٺ کڏو! ان ۾ سائين مٿان جو ساسي (ساهوارو) اچي ڪري ته معنيٰ مري! پوءِ، هي به ڏاڍو ان کي ڪُهي! اهو کائيندو ئي رڳو هرڻ هو.“ ھڪ ھمراھه چيو. انور به اھو قصو ڏاڍي دلچسپيءَ سان ٻڌي رھيو ھو.
”... هڪڙي ڏينهن قدرت چيو، تون به ته اچ ان جڳهه تي! گهڻا ساسي ماريا اٿئي! سو، گابار چيو ’اڄ مان به چڙهي ڏسان ڦيش جي انهن ڦڙهن جي مٿان. پوءِ سائين، هي به ٿو چڙهي! چڙهيو ته هن سان به اهو ئي حشر! صفا مُڃ ٿي ويو.“
”ابول!“ انور بي اختيار چيو.
”اها ڪڏهن جي ڳالهه آهي؟“ مون پڇيو.
”الائي سائين! خبر ناھي ته ڪڏهن جي ڳالهه آهي، ڪنهن پراڻي دور جي ڳالهه آهي.“ اهو ته هو گابار جو قصو. پر گابار جي گريءَ ۾ محمد بن قاسم جي خزاني جي ڳالهه اڃا رهيل هئي.
”چون ٿا ته محمد بن قاسم جو آخري خزانو اتي ھو.“ فقير چيو.
”اها گري ڪا ايتري وڏي آهي ڇا جو ان مان (خزانو) نٿو لڀجي؟“ مون سوال ڪيو.
”وڏي ته آھي پر اتي ڪا غيبات وغيره رھي ٿي !“
”ھا...! ھا...! اتي غيبات آهي سائين.“ هڪ ٻئي همراهه به چيو، ”اهڙي غيبات آهي جو اتي انسان نٿو رهي سگهي ... باقي ڪنهن وٽ علم ايترو هجي ته شايد...! “ فقير ڳالھه اڌ ۾ ڇڏي ڏني.
”گابار جي گُري ڪهڙي پاسي آهي؟“ مون ڏس پڇيو، ٿي سگهي ٿو اتي ڪي آڳاٽا آثار ھجن!
”انهيءَ رستي تي آهي (يعني بگا شير کان نگهاول ويندي) ... پري کان ڏسينداسين.“
”ڀلا ڪو واسينگ نانگ ته ناهي، اتي!؟“ انور ڀوڳ ۾ پڇيو جو ڪٿائن مطابق هر هنڌ خزاني جي مٿان ڪو نه ڪو واسينگ ويٺو هوندو آهي.
”ها! سائين ها! واسينگ به آهن.“ فقير ھڪدم وراڻيو.