0000-00-00
داخلا نمبر 1404
عنوان گوھر جتڻيءَ جي روايت
شاخ ڪراچي ڪوھستان
پڙهيو ويو 6184
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
گوھر جتڻيءَ جي روايت
مقامي بلوچن مون کي ھن ٽڪريءَ سان منسوب اھا ئي ڪھاڻي ٻڌائي ، جيڪا مير چاڪر خان رند، گھرام خان لاشاري ۽ گوھر جتڻي واري (اصل غالباً ’گنداواھه‛ علائقي جي) آھي، ان قصي موجب ٻروچن جون پاڻ ۾ ٽيھه سال جنگيون لڳيون ھيون، جنهن ۾ ھزارھا بلوچ مفت مارجي ويا ھئا، سنڌ، بلوچستان ۽ افعانستان انھن جنگين ۾ ملوث ٿي ويا ھئا. نتيجي ۾ سڄو خطو وڏي ٽاھه، ٽاڪوڙ ۽ خون خرابي ھيٺ رھيو ۽ ٻروچ بلوچستان کان ٻاھر ھر طرف پکڙجي ويا.
ماستر بشير صاحب پنھنجي ھڪ مضمون ”گوھر جَتڻي ۽ گور بان بُٺي‟ مضمون ۾ ان روايتي قصي کي ڪافي تفصيل سان بيان ڪرڻ کان پوءِ ان کي ھن ھنڌ سان بنھه غير واسطيدار قرار ڏنو آھي، جيڪا راءِ درست لڳي ٿي. پر ھڪ مقامي ٻروچ ان ٽڪريءَ تي گھمندي مون کي چيو، ” ھنن مان ھڪ قبر مائي گوھر جتڻيءَ جي آھي، ڪھڙي؟ اھا اسان کي خبر ڪونه آھي.‟ ھوڏانھن دادوءَ کان اولھه ۾ ۽ ڪچرڪ کان اتر طرف ھڪ چوٽيءَ تي به ھڪ قبر کي گوھر جتڻيءَ جي قبر قرار ڏيندا آھن ۽ ان کي عام طور ” بنديءَ جي قبر“ چوندا آھن.
”ھي نيشان ڏسين ٿو، ھتي گوھر جتڻيءَ جا اُٺ واڙيندا ھئا، ۽ ھن ڪنڊ تي سندس گھر ھو ... بلوچيءَ ۾ ’بانڊو‛ معنيٰ گھر.‟ مقامي بلوچ مون کي سمجھايو. جيڪڏھن ايئن سوچجي ته ’گوربان‛ اصل ۾ ’گوھر بانڊو‛ آھي ته پوءِ ان جي معنيٰ ٿي ’گوھر جو گھر‛. پر، بلوچن جي اصل قصي ۾ اھڙو ڪو به اشارو نٿو ملي جنھن جي بنياد تي چئي سگھجي ته گوھر جتڻي ڪڏھن ھِتي رھي ھوندي.