ابڙو اڪيڊمي Abro Academy
2020-10-27
داخلا نمبر 817
عنوان ڳاڙهيءَ ڏانهن
شاخ منڇر گورک گاج دنيا
پڙهيو ويو 1131
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
ر اهو شڪار کان پوءِ وارو صديون پراڻو دور اڃا تائين سنڌ ۾ هلي ٿو.“
تقريباً سوا يارهين لڳي ڌاري اسان خيرپور ناٿن شاهه جي ڊيزل پمپ تي بيٺا هئاسين. ڊيزل ڀرائي ميان نصير طرف ويندڙ پڪو رستو ورتوسون جيڪو 26-27 ڪلوميٽر هلي قبرستان تي ختم ٿيندو. هي سڄو ملڪ سڪل هو، ڍنڍون سڪي ويون هيون پر انهن هيٺانهين ۾ بيٺل پَـنِ (گاهه) ساهه کڻي رهي هئي.
”سنڌي ريڍو مال گهٽجي رهيو آهي!“ حاجيءَ ڇرڪائيندڙ ڳالهه چئي.
”اصولي طرح گهٽجڻ به کپي، جيتري زمين گهڻي آباد ٿيندي، اوترو اهو مال گهٽبو پر جيڪڏهن هي (سوڪهڙي جون) حالتون رهيون ته هي مال وڌندو.“ بخاري صاحب تبصرو ڪيو.
”زمين جي گهڻي آباديءَ سان هي مال ڇو گهٽبو؟“ انور پڇيو.
”ان ڪري ته هن مال کي گاهه يا چرڻ لاءِ ميدان کپن، جتي آبادي وڌندي، اتي رڍ ۽ ٻڪري گهٽبي!“ بخاري صاحب چيو، ”هي ته سڪو گاهه کائيندي، ڪانڊيرو به کائيندي، جيڪا شئ ملي، ٻيو مال به گهٽبو، ڳئون مينهن به گهٽبي.“
”ڇا رڍ ٻڪريءَ کان وڌيڪ گاهه ٿي کائي؟“
”نه، وڌيڪ نه، هن کي ٻيو گاهه کپي؛ هن کي ڪانڊيرو به کپي، ٻيو به کپي!“ بخاري صاحب وراڻيو.
جيپ جلد ئي FP (فلڊ پروٽيڪشن) بند ٽپي اولهه ڏانهن وڌڻ شروع ڪيو. انگريزن، اھو بند ڪوھستان جي برساتي پاڻين جي ٻوڙان ٻوڙ کان سنڌ جي ميداني علائقن جي ڳوٺن ۽ فصلن کي بچائڻ لاءِ تعمير ڪيو آھي. ھاڻي اھو ئي بند ڪاڇي ۽ درياھي ميدانن جي سرحد بڻجي ويو آھي.