2020-11-06
داخلا نمبر 1303
عنوان 20. ڏُور تنهائين ڏس، اکر جِئائين جڙيا
شاخ پيهي منجهه پاڻ
پڙهيو ويو 1297
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
ئنات جي سڄي مادي ۾ موجود آهي. جيڪو ماڪوڙيءَ جي جسم ۾ به آهي ته اربها نوري سال پري ڪائنات جي ڪنهن ڪنڊ ۾ موجود ۽ متحرڪ عظيم مقناطيسي ميدان ۾ به.
ماڻهوءَ جو شعور ڪيترو آهي؟
”منــــڊي ماڪـــــوڙي کـــوهه ۾، پــــئي ڪــڇــــي اُڀ!“
جيڪڏهن ماڻهوءَ جو شعور بنهه”نه جهڙو“ آهي ته پوءِ ”عقل ڪـُـل“ جي وجود ۽ عدم وجود لاءِ ڪنهن ماڻهوءَ وٽ ڪهڙو عقلي دليل آهي؟
شعور رڳو ماڻهوءَ جي مٿي مان نٿو ڦـُـٽي!
جيڪي ڪجهه ٿئي ٿو، ان جي ٿيڻ جا سڀ سبب معلوم نٿا ٿين، ڇا سمجهڻ لاءِ اهو دليل ڪافي ناهي ته ڪي علم اسانجي شعورکان گھڻو مٿي آهن؟
شعور ته آسمان مان شعاعن وانگر ٿو وسي،
بادلن مان برسات وانگر ٿو برسي،
ڌرتيءَ مان اوڀڙ وانگر ٿو اُڀري،
هوائن جي جهوٽن ۽ واچوڙن جيان ٿو هلي،
آڳ جي اُلن وانگر ڀنڀٽ ڪري اٿي ٿو،
جابلو چشمن وانگر ٿو ڦاٽ کائي،
ڀونءِ چال وانگر ٿو ڌونڌاڙي،
خوابن جيان ٿو سرجي،
دل ۾ ارادو بڻجي اڌما ڏئي ٿو.
۽ تخيل جي صورت ۾ پکي بڻجي پرواز ڪري ٿو ...
تون جبرائيل کي نٿو مڃين ته نه مڃ!
تون پنجن حواسن جي پڃري کي نٿو ٽوڙين ته نه ٽوڙ!
تون شعور ۽ مادي کي ٻه جدا جدا شيو سمجهين ٿو ته ڀلي سمجهه!
”اکر“ ته هڪڙو ئي آهي،
سو ئي سڏ ۽ سو ئي پڙاڏو آهي، تون وائيءَ جو ور لهڻ نٿو چاهين ته نه لهه!
”هيا اڳهين گڏ، ٻـُـڌڻ ۾ ٿيا“، تون وحدت ۽ ڪثرت جي چڪر ۾ رهڻ چاهين ته ڀلي رهه!
”اکر“ ته هڪڙو ئي آهي،
ڪثرت چـُـون نيــڪ نگري، عين وحد است
مارا شڪي نه ماند درين گر ترا شڪي است
(ڪثرت کي جيڪڏهن چڱيءَ طرح ڏسين ته عين وحدت آهي، اسان کي ان ۾ شڪ نه رهيو آهي، اگرچ توکي شڪ آهي)
در هر عدد ڪه بنگري از روي اعــــــــتبار
گر صورتش نه بيني در ماده اش يڪيسـت
(جيڪڏهن اعتبار ڪري ڏسين ۽ انجي صورت نه ڏسين ته پوءِ هر هڪ عدد جي مادي ۾ ايڪو آهي.)
اعداد ڪون و صورت ڪثرت نمائشي است
في الڪل واحد يتـــــــجليٰ بــڪل شان.
(جهان جا عدد ۽ صورتن جي گھڻائي هڪ ڏيک آهي، سڀ آهي جيڪو سڀني طرحن سان تجلي ڪيو بيٺو آهي)
در مذهب اهل ڪشف و ارباب خرد
ساري است احد در هــــمــه افراد عدد
زيرا ڪه عدد گـرچ برون اسـت ز حد
هم صورت و هم ماده اش هست احد
(ڏاهن ۽ ڪشف وارن جي مذهب موجب احد (الله تعاليٰ) سڀني فردن ۾ موجو آهي ڇو ته عدد اگرچ حد کان ٻاهر آهي ته به انجو مادو ۽ صورت احد آهي)
”منجهان وحدت ڪثرت ٿي، ڪثرت وحدت ڪـُـل“
وحدت مان ڪو به حصو جدا ڪري واحد کي نامڪمل ڪرڻ جو ڪفر نٿو ڪري سگھجي. جيڪڏهن احد نامڪمل آهي ته پوءِ جدا ٿيل حصي کي ڪهڙي اصل جو حصو چيو ويندو؟
جيڪڏهن اهو اصل کان جدا آهي ته ”عين شرڪ اِي“ ۽ جي فتويٰ لڳي سگھي ٿي.
”اکر“ ته هڪڙو ئي آهي پر ان جون صورتون لکين هزارين آهن.
”مون، تون، آئون، اسين،“ چئني کي چـِـتان لاهڻو پوندو، ٻيءَ صورت ۾ اکرن جو مونجهارو ٿيندو ۽ جيڪو اکرن ۾ اڙيو سو قيامت تائين ان مونجهاري مان نه نڪرندو.
پاڻي ته پاڻي ئي آهي، چاهي اهو ڪڪرن ۾ هجي يا جــر ۾، درياهه ۾ هجي يا ڍنڍ ۾. کوهه ۾ هجي يا کڏ ۾، مانسرور ۾ هجي يا منڇر ۾.هڪ ڦڙو هجي يا سمنڊ، ٻاڦ هجي يا برف. جنهن کي جيڪا صورت ملي، پاڻي ئي مليو.
جنهن کي جيڪو ”اکر“ مليو، ”اکر“ ئي مليو.