2020-11-06
داخلا نمبر 1307
عنوان 24. پردو ته آهي ئي ڪونه ...
شاخ پيهي منجهه پاڻ
پڙهيو ويو 1206
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
ڪري ڇڏي، ڇا مخلوق لاءِ ان کا وڏي ڪا ٻي سزا ٿي سگھي ٿي؟
ڀوڳنا کي فقط ”هـُـــــو!“ جي تسبيح ٽاري ٿي سگھي.
هي سڌيون ڳالهيون توکي پيچيديون ٿيون لڳن!
پيچ ڳالهه ۾ نه آهي، وڪڙ تنهنجي سوچ ۾ آهي.
هر شئ کي پنهنجي سمجهه موجب نالو نه ڏي ۽ انهن تي صفتي تهمتون مڙهه!
بد صورتي ڇا آهي؟
۽ سونهن ڇا آهي؟
ڇا تنهنجي اک ۽ عقل جو فيصلو آخري آهي؟
اي آديسي! تون پنهنجي اک سان جيڪي ڏسندين، اهو ئي ڏسندين، جيڪو ڪجهه ڏسين ٿو.
تون پنهنجن ڪــنن سان جيڪي ٻــڌندين، اهو ئي ٻـڌندين، جيڪي ڪجهه ٻڌين ٿو.
تون پنهنجي زبان سان جيڪي چوندين، اهو ئي چوندين، جيڪي ڪجهه چوين ٿو.
پر، اها اک، اهو ڪــنُ ۽ اها زبان ڪا ٻي آهي.
تون جيڪي ڏسين ٿو، اهو اڌورو سچ آهي بلڪه اصل حقيقت جو محض معمولي ۽ مادي روپ آهي.
هيءَ ظاهري اک، ڪن ۽ زبان ته تنهنجي جسماني لباس جا حصا آهن. تون اها اک، ڪن ۽ زبان ڳول جيڪي تنهنجي روح سان آهن.
تون جسم سان روح ڪيئن ڏسندين؟
تون جيتري ”مان! مان!“ ڪندين اوترو مجسم ٿيندين ۽ جيتري ”هـُـــــــو! ، هـُـــــــو!“ تنواريندين اوترو سجاڳ روح ٿيندين.
اي آديسي!
تون سج چنڊ ۽ تارا تڪين ٿو ۽ سوچين ٿو ته اهي آهن.
خلاباز چنڊ ۽ مريخ تان پٿر ميڙي چون ٿا ته اهي آهن.
ايترو پري وڃڻ جي ضرورت ناهي، جيڪو جيستائين پهچي سگھي ضرور وڃي پر ڇا تنهنجي پيرن هيٺان موجود زمين مشاهدي لاءِ ڪافي ناهي؟
اهي آسماني گرهه به تو وانگر جسم آهن، وقتي ۽ ظاهري وجود.
تون گھڙي سوا تي ته اعتبار پيو ڪرين پر آدجگاد کي تسليم ڪرڻ مهل هٻڪين ٿو؟
هر اها شئ جيڪا تون ڏسين ٿو، هڪ ڏاڪو آهي.
هڪ اهڙو ڏاڪو جنهن جي فقط ايتري حيثيت آهي ته اهو ”هـُـــــو!“ جي حڪم سان آهي.
يقينن ڪو به حـُـڪم حڪمت کان خالي نه آهي.
مـُـبادا هي آسماني جسم هتي ان لاءِ آهي ته تون ان جي شاهديءَ تي اعتبار ڪرين ... نه ته تو ۾ اندر، ۽ تنهنجي چوڌاري اهڙين شاهدين جي ڪا کوٽ ته ڪونه آهي. من ڪا شاهدي تنهنجي عقل ۾ اچي وڃي!
پردا هٽائڻ جي ڪوشش نه ڪر
سچ تي پردو ته آهي ئي ڪونه!