2020-11-06
داخلا نمبر 1311
عنوان 28. گـُـرو بـِـن گيان نهين! گُرو گهاٽي ڇانءَ
شاخ پيهي منجهه پاڻ
پڙهيو ويو 1223
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
ن تي هل! هڪ ئي ماڳ تي کوههُ کوٽيندو وڃ، چاهي تنهنجي سڄي ڄمار گذري وڃي. جـَـر جو پاڻي جيڪڏهن هڪ سئو پـُـرهن تي آهي ته پوءِ اهو اتي ئي ملندو. ٻن يا ٽن پـُـرهن ته چڙهي ڪونه ايندو!
هن مٺي جــر تائين پهچڻ لاءِ توکي صحرا واسي ٿيڻو پوندو. تون گھوڙي سوار مسافر وانگر نه هل!. تون هن صحرا ۾ آباد ٿي وڃ ۽ پنهنجو حصو حاصل ڪرڻ لاءِ پاڻ پورهيو ڪر!
ڪنهن ٻئي جو پورهيو تنهنجي جهوليءَ ۾ ڪونه پوندو. تنهنجو گـُـرو تو تي مهربان ٿئي يا منزل کي تو تي پيار اچي وڃي ته پوءِ اها ٻي ڳالهه آهي.
سچ تائين پهچڻ لاءِ سچو گـُـرو گھرجي، نه ته ماڻهو هن مها مايا ۾ وک وک تي موجود ويهن واٽن ۾ ڀـِـٽڪي ويندو. سونهن ۽ سچ جا به ته ڪروڙين رُوپ ۽ بي رُوپ آهن،
”ايڪو اونڪار ست گــر پــرساد!“
پرميشور هڪڙو ئي آهي، جو نرنڪار به آهي ۽ آڪار پڻ آهي ۽ اهو ستگروءَ کي خوش ڪرڻ سان ئي حاصل ڪري سگھبو آهي.
ابدي سچ جا سڀ رُوپ آهن ۽ هـُـو بي رُوپ آهي. ان ڪثرت، بي رُوپي ۽ هر رُوپي عالم ۾ حتمي حقيقت تائين پهچڻ جو رستو ڪير ٻڌائيندو؟
ستگرو ”اوم!“ جو جپ ڪرائيندو!
سچو مرشد ”الله“ جي نانءَ جو چرخو چوريندو!
استاد ڪامل ڪو اسم اعظم ڏيندو!
واٽون ويهه آهن، پر توکي مون کي اهو ئي ڪرڻو آهي جيڪو توکي تنهنجو گرو ۽ مون کي منهنجو مرشد ٻڌائي ٿو.
گـُـر مـُـک نام جــپــُـهه من ميــري
نــانــڪ پاوهه سـُـوک گھـــنيــري
(اي من! تون گروءَ جي حڪم مطابق ويهي نانءَ جپ، نانڪ کي ان کان پوءِ ئي گھڻا سـُـک ملندا)
اي دوست! هن جهان ۾ ست گروئن ۽ سچن مرشدن جي کوٽ ڪونه آهي، سچن شاگردن ۽ ششن جي کوٽ ٿي سگھي ٿي.
مون لاءِ سڀني جا گرو ۽ مرشد احترام لائق آهن.
آدم کان ابراهيم ۽ اسماعيل کان اسحاق تائين، زرتشت کان رامچندر، ڪرشن ۽ گوتم ٻـُـڌ تائين ۽ ان کان اڳتي تائين. اراراط، بابل، ايوڌيا، دوارڪا، يروشلم، ڪوهه طور، ڪپل وستو، مڪو ۽ مدينو!
هي ته اهي ماڳ آهن جتي روشنين جي برسات پئي ... سـُـونهن غالب پئي ۽ انساني عقل جا سڀ ڏيئا ڌيما پئجي ويا. آئون سڀني ڪامل رهنمائن جو احترام ڪريان ٿو ۽ سڀني جي آڏو عقيدت جا ڏيئا ٻاريان ٿو ۽ گل نڇاور ڪريان ٿو.
پر آئون پنهنجي سـُـونهين جي پيرن تي هلندس ۽ پنهنجي سچي مرشد جي زبان تي آيل سچي نانءَ جي تسبيح ڪندس.
اي ڀاءَ! مون کي منهنجي مرشد جي ڪامل هجڻ تي پڪو يقين آهي. منهنجو گرو، ستگرو آهي.
هن وٽ اها ئي روشني آهي جيڪا اونداهين راهن ۾ مشعل ٿي ٻري ٿي ۽ ڀٽڪڻ کان بچائي ٿي! وک وک تي سنڀالي ٿي ۽ لاهوت، لامڪان ۽ لازمان ڏانهن وٺي هلي ٿي.
اي دوست جيڪڏهن منهنجو ذهن تصور جي غلط فريڪئنسي تي بيهجي يا ٻــڌجي ويو آهي ته مون لاءِ اهو ئي ٺيڪ آهي، ڇو ته ان فريڪئينسيءَ تان ايندڙ ويندڙ لهرون مونتي وڏو سڪون ۽ سحر طاري ڪن ٿيون، بلڪل ايئن جيئن سخت لـُــڪ ۾ ڪنهن ٿڌي ۽ گھاٽي وڻ هيٺ اچي بيٺو هجان!
مون کي ٻيو ڇا کپي؟
گـُـروءَ بـِـنا گيان نه آهي، گـُـرو گھاٽي ڇانءَ آهي.