2020-11-06
داخلا نمبر 1313
عنوان 30. ڪجهه صحرا گردي ڪري وٺ!
شاخ پيهي منجهه پاڻ
پڙهيو ويو 1293
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
ڪـــجهه صـحـرا گردي ڪـــري وٺ!
اي مهربان !
تو غلط سمجهيو، مون ته ڪجهه چيو ئي ڪونه !
مون ڪا به دعويٰ ڪونه ڪئي آهي.
جيڪو ( وُجود) ڪجهه به نه آهي، سو ڪهڙي دعويٰ ڪندو؟
جيڪي ڪجهه آهي، سو فقط سچ ئي سچ آهي. آئون ته محض سچ جي تلاش ۾ ويرانن ڏانهن نڪتل ڪو اُڃايل روح آهيان ، پڙاڏو ۽ رڃ ۾ رڙ آهيان. ”سچ“ مون کي حڪم ڪري ٿو ۽ آئون ان جي حڪم جو بندو، ان حڪم جي تعميل ۾ نڪري پوان ٿو.
آئون هوش حواس ۾ آهيان ۽ پوري طاقت سان چوان ٿو ته ، ”آئون ڪجهه به نه آهيان!“ جڏهن آئون هوش حواس ۾ نه هوندس، تڏهن منهنجي زبان ۽ قلم مان ڇا نڪرندو؟ ان لاءِ آئون ذميوار نه هوندس!
بــرپَٽ ڏانهن رڳو آئون ڪونه نڪتو آهيان!
منهنجا سڀ رهبر انهن ويرانن مان اسرار لهي آيا آهن، سندن مبارڪ جسمن جو وار وار انهن ريگستانن ۾ اُڏامندڙ واريءَ جو شاهد آهي.
ان ئي واريءَ ۾ اُڃ ۽ بک کان بيحال عيسيٰ کي شيطان چيو، ”تون خدا جو پٽ آهين، تون پٿر کي حڪم ڪندين ته اهي ماني ٿي پوندا ... تون انهن کي حڪم ڇو نٿو ڏين؟“
جڏهن مسيح پاڻ ئي امـُــــر وٽان هجي ۽ امـُـــــر تي راضي هجي، ته پوءِ امـُــــــــر کي ڇو بدلائي؟
ڇا اها ڳالهه شيطان کي معلوم نه هئي ته عيسيٰ جي صحرا گردي امـُــــــــر جو ئي حصو آهي؟ خود شيطان جو ورغلائڻ ۽ ورغلائڻ ۾ ناڪام ٿيڻ به ته امـُــــــــر جو ئي حصو هو!
عيسيٰ چيو، ”نه ! آئون الله کي ڪونه چوندس ته توکي منهنجي پويان اچڻ کان جهلي، يا پٿرن کي مانيءَ ۾ بدلائي ڇو ته ماڻهوءَ کي فقط ماني نه گھرجي، ماڻهوءَ کي سچ جو سهارو به گھرجي، سچ جي هر ڳالهه قبول ڪرڻي آهي، ۽ امـُـــر تي هلڻو آهي!“
اي مهربان! بــرپٽ سان منهنجو رشتو تمام قديم آهي.
ياد ڪر! ڌرتيءَ تي آدم جي دربدري، اجهاڳ سمنڊ ۾ نوح جو ٻيڙو، ابراهيم جو بابل مان نڪرڻ، سيناءِ ۾ موسيٰ جا چاليهه سال، رامچندر جو چوڏهن سال بن واس، جهنگ ٻيلن ۾ گوتم ٻـُـڌ جي فاقه ڪشي، عيسيٰ جو ريگستان ۾ چاليهو ... ۽ هـُـو صحراءِ عرب جي اُڃ مان ڦـُـٽل شعور!
سچ صحرا گرديءَ ڏانهن نـِـئي ٿو ۽ صحرا گردي سچ ڏانهن قدم کڻائي ٿي.
تون جو سيج پلنگ تي ويٺو آهين، ڳالهه ڳالهه کي وڪڙ ڏيئي رهيو آهين، ۽ منهنجي هر هڪ لفظ کي وٽ سٽ ڏيئي قابلِ تعزير قرار ڏيئي رهيو آهين، آئون به توکي ڪونه جهليندس. ڀلي، تون به پٿر هڻ!
جيڪي ٿيڻو آهي ، سو ٿي رهي ٿو.
ابنِ مريم کي به خبر هئي ته ڇا ٿيندو، ۽ بي بي مريم به ڄاتو ٿي ته يروشلم ۾ ڇا ٿيڻ وارو آهي؟ انڪري ئي ته جڏهن بي بي مريم بني اسرائيل کي ٻڌائي رهي هئي ته ، ”وقت اچڻ تي مسيح پاڻمرادو يروشلم ويندو!“ تڏهن سندس آواز ۾ درد هو. هن ڄاتو ٿي ته اهو ”وقت“ اچڻ وارو آهي، جڏهن عيسيٰ امـُــــر موجب صليب ماڻيندو!
... ۽ ابن مريم به چڱيءَ طرح ڄاتو ٿي ته سندس ڪهڙو ساٿي غداري ڪندو، ۽ ڪهڙو ساٿي پنهنجي جان بچائڻ لاءِ هڪ ڏينهن ۾ ٽي ڀيرا کيس سڃاڻڻ کان انڪار ڪندو!
ابنِ مريم سڀڪجهه ٿيڻ ڏنو، ڪا به دانهن ۽ آهه ڪونه ڪئي. ڪنهن کي به نه جهليو، ۽ نه ٽوڪيو.
صليب تي چڙهندي چڙهندي به هن سڀني کي دعا ڏني، ”اي الله هنن کي معاف ڪر ! جو هو نٿا ڄاڻن ته هو ڇا پيا ڪن!“
پنهنجن قاتلن لاءِ دعا فقط اهو ئي گھري سگھي ٿو، جيڪو امـُــــر جي آڏو سر جهڪائي سگھي.
بي شڪ! ان تي رحمت آهي، جيڪو درويشيءَ ۾ آهي ... ۽ هن لاءِ ”سچ“ سان قربت جي جنت آهي.
بي شڪ! رحمت آهي انهن تي، جيڪي صبر ڪن ٿا ... ۽ انهن لاءِ وڏو اجر آهي.
بي شڪ! رحمت آهي ان تي، جيڪو حق ۽ سچ جي پاسداريءَ ۾ بک ۽ اُڃ سهي ٿو ... ۽ انهن کي ســرشار ڪيو ويندو.
بي شڪ! رحمت آهي ان تي، جيڪو ڪــهل ڪري ٿو ... ۽ ان تي ڪــهل ڪئي ويندي.
بي شڪ! رحمت آهي انهن تي، جن جي دل ۾ سچائي آهي ... ۽ اهي چڱائي ڏسندا.
بي شڪ! رحمت آهي انهن تي، جيڪي امن پسند آهن ... ۽ انهن کي امن ملندو.
بي شڪ! رحمت آهي انهن تي، جن کي سچائيءَ تي هئڻ سبب چيچلايو ويو ... ۽ انهن لاءِ سچ سان قربت جي جنت آهي.
۽ ها! ابدي پيار جي مـُـهر انهن لاءِ آهي، جن ”سچ“ سان پنهنجي سموري سچائي، شعور، دل ۽ روح جي سگھه سميت پيار ڪيو آهي. ابدي پيار! هڪ ”سچ“ سان ۽ ٻيو ”سچ“ جي تخليق سان. جيڪو ايئن ڪندو، ابدي زندگيءَ ۾ پيهي ويندو.
اي مهربان! آئون جيڪي ڪجهه چوان پيو، آئون ڪونه پيو چوان. منهنجي زبان ۽ قلم ته فقط ڪي پراڻا حڪم ۽ واعدا ورجائي رهيا آهن. جيڪڏهن تون منهنجين ڳالهين کي ٺلها لفظ ٿو سمجهين ته اهو تنهنجو فهم آهي، تون پٿر هڻڻ چاهين ته ڀلي هڻ! آئون توکي ڪونه جهليندس.
منهنجن ڪنن تي اڃا به ڪي پڙاڏا پون ٿا، آئون تنهنجن اعتراضن جي باوجود اهي آواز چـِـٽا ڪري ورجائيندس، تون به ٻڌ:
”گھـُـرو! ... ۽ توهان کي ڏنو ويندو.“
”ڳوليو! ... ۽ توهان ڳولهي وٺندا.“
”دروازو کڙڪايو! ... ۽ اهو توهان تي کوليو ويندو ...“
پر ٻڌو!
پنهنجن دشمنن سان پيار ڪريو، انهن کي دعا ڏيو جيڪي توهان کي آزارين ٿا، رحم کائو انهن تي، جيڪي توهان کان ڦـُـرين ٿا ۽ توهان کي محروم ڪن ٿا ... جيڪڏهن توهان فقط انهن سان پيار ٿا ڪريو، جيڪي توهان سان پيار ٿا ڪن، ته پوءِ توهان ڪهڙي انعام جا حقدار ٿيندؤ؟”
”ڏوهه کان نفرت ۽ ڏوهاريءَ سان محبت ڪريو! ...
بيماريءَ کان پاسو، بيمار سان محبت ۽ هن جي تيمارداري ڪريو!
ظلم کان نفرت ڪريو، ظالم تي رحم کائو ۽ سندس مدد ڪريو!
محبتون ورهايو، توهان سان محبت ڪئي ويندي!
اُڃايلن جي اُڃ لاهيو، توهان کي سرشار ڪيو ويندو!“
اي لوڪو ٻـُــڌو!
ڪوبه ماڻهو هڪ وقت ۾ ٻن آقائن جي خدمت نٿو ڪري سگھي، توهان يا ته سچ جا غلام ٿي سگھو ٿا يا وري پيٽ جا! پنهنجي جسم لاءِ اتساهڪ نه ٿيو، نه کاڌي لاءِ ۽ نه پيتي لاءِ، ۽ نه ڪپڙن لاءِ!
توهان اهي ليڪا نه لنگھو، جيڪي توهان لاءِ مقرر ڪيا ويا.
ڇا زندگي خوراڪ کان مٿي نه آهي؟ ڇا جسم ڪپڙن کان مٿي نه آهي؟
پکين کي ڏسو! اهي نه ڪجهه پوکين ٿا ۽ نه ڪجهه لڻين ٿا ... ۽ ڇا توهان تعداد ۾ هنن کان وڌيڪ آهيو؟
خدمت نه وٺو! ماڻهوءَ جو جنم ”سچ“ سان وفا ڪرڻ لاءِ ٿيو آهي، خدمت وٺڻ لاءِ نه!
توکي منهنجين ڳالهين تي اعتبار نٿو اچي ڇاڪاڻ ته تون ويساهه ڪرڻ ئي نٿو چاهين. تنهنجي مرضي!
منهنجو ڪم ته بس ايترو ئي هو ته آئون توکي صاف صاف ٻڌايان، جيڪو مون کي ٻڌايو ويو ۽ بس! ان کان وڌيڪ آئون ڪجهه ڄاڻان به نٿو.
اي مهربان ! تو لات ۽ منات جا بـُت ته ڀڃي ڇڏيا پر ان بـُـت جي پوڄا ڇو ٿو ڪرين جيڪو ٺڪر کان به ڀـُـرڪڻو آهي؟ تون خدا جي مخلوق کان اِن بـُـت جي خدمت ايئن ڪرائي رهيو آهين جيئن بـُـتخاني ۾ ٺڪر جون مورتيون ڪرائينديون آهن!؟
اي لوڪو! آتما کي پــرم آتما سان ملڻ کان